Eitt sindur um trúnna á tað góða sjálvt um tað ónda er til - Upplating

Fríða Matras Brekku

Fríða Matras Brekku

Í gjár læt listaframsýningin upp í Hoyvíkar Kirkju, sum eg kallaði Eitt sindur um trúnna á tað góða sjálvt um tað ónda er til við steinprentum hjá Peter Carlsen, Fríðu Matras Brekku, Erik Heide, Anker Mortensen, Tórodd Poulsen og Claus Carstensen. Eg hugleiddi eina løtu og greiddi frá mínum hugsanum í sambandi við framsýningina. Hesar eru eitt sindur neyvari lýstar í grein í Dimmalætting. Hoyvíkar Kirkja er eitt sindur uttanfyri mítt vanliga framsýningarøki, so eg visti ikki hvat eg kundi væntað mær, men gleðist um fjálga áhugan, sum framsýningargestirnir sýndu mær og listini á vegginum. Framsýningin verður hangandi inntil 15.nov og er opin dagliga frá klokkan 14-16 - tó ikki í dag. Har hevur verið morgunmatur í kirkjuni í morgun og guðstænastan verður sjónvarpað í dag klokkan 15.30. Eg seti nakrar myndir her, sum Jan Andersson og Tórður Mikkelsen hava tikið.

Erik Heide

Erik Heide

Eg greiði Dorthe frá tveimum prentum hjá Fríðu Matras Brekku

Eg greiði Dorthe frá tveimum prentum hjá Fríðu Matras Brekku

Fríða Matras Brekku

Fríða Matras Brekku

Claus Carstensen

Claus Carstensen

Peter Carlsen

Peter Carlsen

Prát

Prát

Borð og stólar vóru settir upp til morgunmat sunnumorgun

Borð og stólar vóru settir upp til morgunmat sunnumorgun

Erik Heide - Pinnurin hjá Mikkjali

Erik Heide - Pinnurin hjá Mikkjali

Bamsan hjá Erik Heide

Bamsan hjá Erik Heide

Tóroddur Poulsen

Tóroddur Poulsen

Ein vakur dagur og útsýnið úr kirkjukjallaranum er gott

Ein vakur dagur og útsýnið úr kirkjukjallaranum er gott

Art me up, Scotty!

P1000024.JPG

Ein ljósan, lættan og langan leygardag sum hendan, hevði eg ynskt, at eg átti ein transportara líka sum tann, tey hava umborð á Starship Enterprise, har tú ómakasleyst kanst beama hagar tær lystir, bæði fram og aftur uttan kuffert og reisifepur. Eg tími so illa at ferðast. Orki ikki fyri paranoida hýrinum í lufthavnum og flogførum, har øll eru potentiell kriminell. Tok ræðist eg, tí tey koyra so skjótt, og mann veit ongantíð um mann koyrir rættan veg.

12711233_1701649283415185_3846733358990065123_o.jpg

- Nei, tá er tað hópin lættari við transportaranum á Starship Enterprise. Átti eg eitt tílíkt akfar, hevði eg heilt vist fari mær ein beamitúr til Keypmannahavnar, New York, Lübeck og Hoyvíkar og hugt at hvussu tann føroyska listin skínur og glógvar - eisini uttanlands. Niðri eru ofta nógvar føroyskar framsýningar, konsertir o.a. Í Huset i Asnæs er í løtuni ein framsýning við frálíkum málningum hjá Tóroddi Poulsen og Zachariasi Heinesen, og í dag letur framsýningin, Seeing the unseen upp í Sophienholm í Kgs. Lyngby. Eg havi sæð málningarnar hjá Hansinu Iversen,sum eru við har og veit, at framsýningargestirnir hava okkurt heilt serligt í væntu. Eftir myndunum at døma er tað sama galdandi fyri framsýningargestirnir á gallarínum hjá Nathalie Karg í New York, har Rannva Kunoy hevur serframsýning.

P1000020.JPG
23117005_940394119446122_522922139925676302_o.jpg

https://wsimag.com/art/32179-rannva-kunoy

Og í Lübeck verður virðislønarhandan í kvøld, har fíni filmurin Dreymar við havið hjá Sakarisi Stórá og Marjun S. Kjelnæs er tilnevndur og har áhugin er stórur; Sakaris er á forsíðuni á kultursektiónini. - Tað hevði ikki verið so galið at uppliva alt hetta, men eg eigi ongan transportara, ei heldur havi eg koyrikort til vanligan bil, eg verði alsamt meira stationer og má lata mær lynda við møguleikunum her um leiðir.

23226842_10156881962782619_1857753965_n.jpg
23316480_1548854848529304_2865637329227157930_n.jpg

Í Gøtu verða Hoymakonsertirnar í kvøld og Í Klaksvík er tann ótrúliga Eyð Matras í holtur við eykasýningum av leikinum Katarina von Bora, sum hon sjálv hevur skrivað, og bæði á Tjóðpallinum og í Sjónleikarhúsinum eru sjónleikarar og tónleikarar í ferð við at fyrireika jólaundirhald. Í Steinprenti er ein undirhaldandi framsýning við verkum hjá Tóroddi Poulsen og í dag klokkan trý lata vit upp framsýning í Hoyvíkar Kirkju við verkum, sum eru framleidd í Steinprenti. Har fari eg! 

Hoyvíkar Kirkja Framsýning.jpg

Kirsten Thorup vann

scanpix Nils Svalebøg.jpg

Foto: Scanpix/ Niels Svalebøg

Tað var danski rithøvundurin, Kirsten Thorup, sum fekk Bókmentavirðisløn Norðurlandaráðsins 2017 fyri skaldsøguna Erindring om kærligheden. Harvið gjørdist okkara egna boð uppá ein vinnara, Sissal Kampmann ov stutt at vinna stóru norðurlendsku virðislønina, sum føroyingar nú ikki vunnu fyri 31. ferð - hvørki Rakel Helmsdal ella Yggdrasil fingu heldur virðisløn heim við sær. Men tey halda møguliga sum Sissal Kampmann, ið longu áðrenn nakað var avgjørt staðfesti (á FB), at hon følir tað sum hevur hon vunnið bara við at fáa sítt yrkingasavn, Sunnudagsland tilnevnt í so mikið flottum høpi sum hesum.

Í dag snúi mentanarsendingin Nón í útvarpinum seg um virðislønirnar. Vit hoyrdu góðar gjøgnumgongdir av tilnevnda tónleikinum, bókunum og barnabókunum, og harumframt var eitt prát við Sissal Kampmann, ið tóktist stórtrívast í Helsinki "millum hetjur sum Kirsten Thorup", sum Sissal orðaði seg.

Kirsten Thorup er fødd í 1942 - eg minnist, at vit lósu hennara Himmel og Helvede í studentaskúlanum í fýrsunum. Hon gav út sína fyrstu bók, Baby í 1973. Erindring om kærligheden snýr seg bæði um persónligar relatiónir og um danska samfelagið í dag og verður av fleiri ummælarum søgd at vera ein sera djørv skaldsøga. Takkarrøðan (hvør í himmalsins navni hevur funnið uppá, at vinnarin av størstu og týdningarmestu bókmentavirðislønini ikki skal hava meira enn 2 minuttir talutíð eyðsýniliga fyri at eitt ella annað popp-orkestur skal sleppa framat? Álvaratos, hatta má broytast!!!). Men Kirsten Thorup var væl fyrireikað og í stuttu røðu síni megnaði hon umframt at takka, eisini at varpa ljós á tann mangan kalda og ófestliga veruleikan, sum er hennara bókmentaliga útgangsstøði.

Kirsten Thorup verður við á Bókadøgum í Norðurlandahúsinum 24-26.nov.

   

Koyr á Sissal, Rakel og Yggdrasil!

sunnudags.jpg

Í kvøld verður árliga handanin av norðurlendskum virðislønum í Finlandiahøllini í Helsinki. Føroyar eru við í kappingini um tríggjar heiðurslønir, tá Norðurlandaráðið í kvøld fer at lata sínar fimm heiðurslønir. Yrkingasavnið Sunnudagsland eftir Sissal Kampmann er innstillað til bókmentaheiðurslønina. Her er ein grein, eg skrivaði, tá savnið kom:

http://www.listaportal.com/tidindi/2016/3/10/o0ck3bgn3a2u1kv72re2d0ldkssxkw

Harumframt er tónleikabólkurin Yggdrasil innstillaður til tónlistarheiðurslønina, og bókin Hon, sum róði eftir ælaboganum eftir Rakel Helmsdal er innstillað til barna- og ungdómsbókmentaheiðurslønina.

Heiðurslønirnar eru 350.000 kr og handanin kann stroymast her: 

http://www.norden.org/en/news-and-events/news/watch-the-prize-ceremony

Teitur syngur í Fólkatinginum

teitu.jpg

í danska Fólkatinginum hátíðarhalda tey í dag reformatiónsdagin. Umframt røðu frá Margretu drottning hevði Teitur eitt listarligt innslag við nýskrivaðum sálmum. Eitt inniligt og rørandi innslag, ikki minst síðsti sálmurin, sum endar á føroyskum. Sjálvur sangstílurin er rættiliga serstakur, bæði ekspressivur og heilt niðri á jørðini - næstan sum tá sungið verður fyri børnum áðrenn songartíð. Har verður andað og hugsað millum orðini og yvirhøvur verður dentur lagdur meira á ta einføldu og inniligu frásøgnina í sálminum heldur enn á klassiskar sangteknikkir. So løgið sum tað ljóðar eru tey ómetaliga fá, sum megna at hava eina tílíka listarliga framførslu. Tað ger Teitur við eini eyðmýkt, ið riggar heilt ómetaliga har mitt í maktini. 

Teitur syngur, tá uml.40 min eru farnir:

http://mobiltv.ft.dk/video/20171/fpr/tv.4180

Hoyvíkar Kirkja 10 ár - Listaframsýning

pinn.jpeg

Leygardagin 4.nov kl.15-16 letur ein serstøk listaframsýning upp í Hoyvíkar kirkju í sambandi við, at kirkjan hátíðarheldur sín tíggju ára vígsludag.

Talan er um eina framsýning við átrúnaðarligum perspektivum, sum m.a. snýr seg  ímyndir okkara um gott og ónt. Verkini eru framleidd í Steinprenti av listafólkunum Claus Carstensen, Erik Heide, Peter Carlsen, Anker Mortensen, Tóroddi Poulsen og Fríðu Matras Brekku. Kinna Poulsen er kurator og hevur tikið útgangsstøði í bókini hjá Søren Ulrik Thomsen og Claus Carstensen, Lille Dæmonologi frá 2013, har danski yrkjarin hugleiðir um óndskapsins lyndi. Claus Carstensen hevur í fleiri umførum granskað í ymiskum sløgum av myrkum myndamáli. Hansara døkku myndir eru fullar av negativari orku, av uppøstum hundum og bøðlum, av hatri og maskukendum andlitum, sum við óndum, tómum eygum stara illbønandi út moti askoðaranum.

Myndirnar hjá Peter Carlsen eru ímyndir av hugmóðini, ið einaferð varð hildin at vera ein tann ringasta syndin. Sambært listamanninum eru deyðssyndirnar als ikki hvat tær hava verið, fleiri av hesum syndum verða beint tvørturímóti mettar sum dygdir í dag. Í okkara bíbliusøgu hava leiklutirnir hjá antihetjunum ikki minni týdning enn tann  hjá hetjunum. Tað heroiska er oman fyri okkum meðan vit skilja tað menniskjansliga. Tá nú Judas er ónøgdur og verður freistaður, so skilja vit, at eisini lærusveinarnir vóru menniskju eins og vit, og at valið millum tað ónda og tað góða er eitt val. Myndin hjá Tóroddi Poulsen av Heilagu Kvøldmáltíðini er um somu tíð einfaldari og meira kompleks enn kenda myndin hjá Leonardo da Vinci. Á myndini hjá Tóroddi Poulsen síggja vit gyltar ljósstrálur í erva. Í miðjuni eru trettan spannir, har ein er koppað og niðast eru trettan skøltar. Øll tann neyðuga sorgarsøgan verður søgd við denti á tað menniskjansliga. 

Í øllum prentmyndunum hjá Erik Heide hómast ein serligur forkærleiki fyri ti eyðmjúka og eitt inniligt takksemi fyri tað stórbæra í lívsins smálutum. Ein av prentmyndum hansara hevur sermerkta heitið: Pinnurin hjá Mikkjali og er hetta ein tekning av einum pinni, sum ein smádrongur einaferð fann sær at spæla við. Samstundis er myndin ein pallseting av øllum tí nógva, sum eitt barn kann fáa burtur úr einum púra einføldum pinni.

Fríða Matras Brekku

Fríða Matras Brekku

Djóra- og landslagslýsingarnar hjá Fríðu Matras Brekku eru somuleiðis fullar av kærleika og tokka. Hon hevur teknað hundar, men hevur í serligan mun lagt seg eftir at tekna og mála seyð, sum annars hava verið meira ella minni ósjónligir í føroyskari list. Fríða Matras Brekku hevur málað fleiri kerlig og stuttlig seyðaportrett, og seyðir síggjast eisini ymsastaðni í hennara landsløgum. Hugsa vit listasøguliga um seyð og lomb, eru vit komin til tað øvugta av hugmóðini og aggressiónini, tí seyður hevur altíð verið ímyndin av tí eyðmjúka. Sjálv um seyðirnir hjá Fríðu Matras Brekku ikki eru beinleiðis kristin symbol, eru hennara seyðamyndir hennara merktar av einum serligum takksemi og undran yvir heimin og tilveruna. Og sjálvt um myndamálið hjá Anker Mortensen er meira abstrakt, eru hansara myndir av Víkini føgru merktar av sama inniliga takksemi. Figuratiónirnar av húsa- og skipaskapilsum og úr haganum eru úr Hoyvík, har Anker Mortensen búði eina tíð.  Umframt abstrakt mynstur innihalda hesar myndir afturminningar til eitt sakleyst og gandað barndómsunivers uttan rationel ella realistisk mørk.

Framsýningin í kirkjukjallaranum í Hoyvíkar kirkju er almenn og øll eru hjartans vælkomin.

Poul Andrias Ziska er besti kokkur í danska ríkinum

Foto: KOKS

Foto: KOKS

Poul Andrias Ziska er ársins kokkur boðar matstovan KOKS frá á síni FB-síðu. Tað er Den Danske Spiseguide, sum hevur latið sínar árligu virðislønir í kvøld og sum skilst hava Føroyar aftur gjørt eitt ordans gastronomiskt hál, tí umframt at vit eiga besta kokkin, er eisini Barbara Fish House virðislønt sum ársins besta fiskamatstova. Hjartaliga til lukku!

Tveir Havnarmenn sýna fram í Asnæs

20171028_135525.jpg

Leygardagin læt upp framsýning í Huset i Asnæs við málningum hjá Tóroddi Poulsen og Zachariasi Heinesen. Sjálv havi eg tíanverri ikki tíð at fara til Danmarkar beint í løtuni, men á myndunum, sum eg havi fingið frá Kim Kristensen sær tað út til, at heldur óvæntaða parlagið - millum the grand old man, Zacharias Heinesen, listamannin, sum meira enn nakar hevur definerað ta føroysku føroysku myndina, og sum ongantíð stendur stillur, men sum støðugt málar og flytur seg listarliga framá og endurnýggjaran, Tórodd Poulsen og hansara yrktu myndir  - eydnast ómetaliga væl. Kanska eru teir ikki so ymiskir, Havnarmenninir báðir. 

P1040125.JPG
22548741_933678600117674_2156356693302023259_o.jpg
20171028_135441.jpg
P1040101.JPG
P1040094.JPG
P1040104.JPG

Gávur frá Ny Carlsbergfondet á Listasavni Føroya

Rannvá Kunoy og Jón Sonni Jensen.jpg

Í døgunum kring 1. august vitjaði formaðurin í Ny Carlsbergfondet, Karsten Ohrt. í Føroyum. Hann brúkti eisini høvið til at vitja tær framsýningar, sum eru mangar í tali á ólavsøku.

Serligan áhuga fekk hann fyri uppsetingini av verkum eftir Rannvá Kunoy á grafiska verkstaðnum Steinprent og fyri framsýningini hjá Jón Sonna Jensen á granskingardeplinum iNova.

Hesin áhugi endaði við keypi, tríggir málningar eftir Rannvá Kunoy og sjey verk (málningur, skulptur og tekstil) eftir Jón Sonna Jensen.

Síðan hevur Listasavn Føroya søkt Ny Carlsbergfondet um at fáa verkini til listasavnið, til tess at menna savnið av føroyskari samtíðarlist, sum vendir sær móti umheiminum. Umsóknin varð gingin á møti, og er tað gleðligt, at vit nú hava fingið hesi tíggju verkini, sum eitt týðandi ískoyti til savnið.

Hesi verk – umframt ein málningur eftir Rannvá Kunoy, sum Listafelag Føroya hevur keypt – eru nú at síggja á Listasavni Føroya og eru hongd upp í tveimum samanhangandi rúmum, í glasstovuni út móti Viðarlundini og í klivanum við síðuna av .

Og so nakað um listafólkini:

rk4.jpg

Rannvá Kunoy

Rannvá Kunoy (1975) er útbúgvin í 1999 frá Royal College of Art í London og hevur í dag sítt støði í býnum. Í 2014 fekk hon sítt altjóða frambrot við síni framsýning á Centre Pasqueart í Bienne, Sveis og sølu til Charles Saatchi Collection í London.

Teir tríggir málningarnir eru í ætt við tey listaverkini, sum hon fekk altjóða viðurkenning fyri, við tí at nýtslan av krystalllitum kortini er meira framborin enn fyri trimum árum síðani. Bráið er abstrakt, har ljósar tóningar og spor á einum monokromum flata minna um eina skeivt eksponeraða fotografiska plátu.

Hóast abstrakta bráið rúma myndirnar eina tilvísing til ítøkiligar upplivingar, ikki minst listaligar, og sporini í myndunum hjá Rannvá Kunoy eru harvið eitt slag av mjørkakendum endurminningarmyndum, ið byggja á fortreytirnar hjá tí reina málninginum. Óítøkiliga og andaliga lyndið í myndunum verður styrkt av krystalllitunum, ið skapa líka so hvørvnar ljósglampar og skiftandi litbrigdi.

Jón Sonni Jensen.jpg

Jón Sonni Jensen

Jón Sonni Jensen (1988) er útbúgvin í 2012 frá Norwich University of Arts í Onglandi og er búsitandi og arbeiðir í Tórshavn.

Tey sjey verkini eru ein partur av eini framsýning/ installatión við tí kropsliga sum tema. Tilvísingarnar taka fyrst og fremst útgangsstøði í mynstrum á yvirflatum og tilfar av organiskum slagi, harafturímóti er sjálvur formurin strammur og minimalistiskur. Tað sansaliga og rationella gongur harvið saman í eina hægri eind, sum samstundis er ørkymlandi og kølandi estetisk.

Ein spenningur er millum tilfarið – aluminium, gips og latex. Viskositeturin hjá tilfarinum setur tað menniskjaliga og tað industriella yvirav hvørjum øðrum. Hetta kann bæði kennast tekkjandi og stoytandi, alt eftir hvørjum samanhangi tey eru í.

Listasavn Føroya er opið týsdag til sunnudag frá kl. 13-16.
Atgongugjald er 65 kr, lesandi 25 kr.

Teitur í nýggju bókini hjá Salman Rushdie

Foto: Samansett mynd/ Teitur og Wikipedia

Her á Listaportalinum verður javnan reypað um velduga innsatsin frá okkara listafólkum bæði heima og úti, so tað er ikki tí okkum vantar sjálvsálit teirra vegna. Allíkavæl má eg viðganga, at tað er nakað heilt serligt at lesa ta sera positivu lýsingina av Teiti í nýggju bókini hjá heimskenda høvundinum, Salman Rushdie, ið kanska er mest kendur fyri bókina The Satanic Verses. Tann bókin útloysti eina sonevnda fatwa við einum deyðadómi, sum høvundurin hevur havt hangandi yvir sær í nógv ár. Men harumframt er Rushdie háttvirdur høvundur, sum hevur fingið nógvar virðislønir fyri sínar bókmentir.

The Golden House eitur tann nýggja skaldsøgan hjá Salman Rushdie, ið sambært ummælum er sera áhugaverd, og gongur fyri seg í nútíðini í einum samfelagi, sum minnir ikki lítið um tað amerikanska samfelagið av í dag, m.a. við einum rættiliga problematiskum forseta, ið ikki er ólíkur Donald Trump. Brotið, ið snýr seg um Teit, sipar til hansara TED fyrilestur og til konsertina, sum hann og Nico Muhly høvdu í New York í vár:

“He was skulking about outside the Red Fish, the music place on Bleecker, inside which a Faroese singer was scheduled to perform a suite of confessional songs inspired by YouTube videos—in English, not Faroese, luckily for the audience. What was Kinski’s interest in any of this, YouTube, the Faroe Islands, music? But there he was, skulking. Hey, anybody got a spare ticket, a ticket you don’t need and could maybe donate to a good cause? Him being the good cause he had in mind. I was there because the Faroese singer’s American collaborator was a friend, and Kinski, seeing a familiar face, lit up and became high energy.

“You can do this for me,” he said. “Never mind everything else. This is important. This guy. Poetry & Aeroplanes, ever heard that? Beautiful. Did you know he recorded an album in the house where Ingmar Bergman died? Did you hear his TED talk? Whoa.” These were the most articulate words (except perhaps for his Shakespeare quote at tea in the Golden house) and the only non-apocalyptic thoughts I’d ever heard coming out of his mouth. “And you know all this, how?” I asked. His face darkened and, to keep it company, his vocabulary deteriorated. “Fuck off,” he said. “Never mind how.” I was curious now and, as it happened, I did have an extra ticket in my pocket, because Suchitra, of course, was working late. “If you want to get in,” I said, “I need the story.” He looked down at the sidewalk and shuffled his feet. “My buddy turned me on to him,” he muttered. “Bagram Air Base. Back in the day.” “You’re a vet,” I said, genuinely surprised. “You want proof?” he snarled. “Give me a blindfold and a disassembled AR-15. I’ll give you fucking proof.” This was when, if I’d had my warning radar switched on, I should have understood that all was not well, that this was a man near an edge. But I was guilty about my ignorance of his service, and then compounded my mistake by asking him a question about his “buddy,” and getting the response I should have known I’d get. “Didn’t make it. Ambush in Pakhtunkhwa. Now can I get the fucking ticket.”

I watched him during the concert. The songs were witty, even funny, but there were tears pouring down his face...”.

Týskvøldið er Teitur millum tey, ið framføra á konsertini Sálmar í nýggjum hami í Norðurlandahúsinum. 

Rannva Kunoy á Listasavni Føroya

rk7.jpg

Í skrivandi stund er listakvinnan Rannva Kunoy í New York og fyrireikar sína serframsýning á gallarínum Nathalie Karg, sum letur upp 25.okt. Tað er ómetaliga spennandi hvussu amerikanarar fara at taka ímóti listakvinnuni, vit bíða spent eftir ummælum o.t.

Eisini her í Føroyum hava vit í løtuni forkunnugt høvi at uppliva eina lítla framsýning við verkunum, sum Ny Carlsbergfondet keypti á framsýningini Abstrakt Summar í Steinprenti. NCF hevur valt at lata Listasavni Føroya málningarnar og á Listasavninum hava tey hongt myndirnar upp í einum rúmi fyri seg sjálvar. Tær hanga serstakliga væl og viðmælast kann at fara á Listasavnið at uppliva tær. Eg havi fotograferað tær við mínari telefon, men tað munar so ógvuliga lítið. Hesir málningarnir skulu síggjast har teir hanga, tí teir eru í grundini ómøguligir at fotografera.

Rannva Kunoy hevur við sínum nýggju málningum rokkið einum máli, sum hon hevur havt í nógv ár og tað er ein roynd at kveikja nýtt lív í eitt gamalt tøkni. Listakvinnan hevur í mong ár arbeitt við parametrum sum dýpd og flatu, har hon á ymiskan hátt hevur lagt dent á flatan á myndini, samstundis sum hon hevur accentuerað dýpdina. Við serliga litskiftandi litevninum, ið hon hevur funnið fram til, eydnast henni at umbroyta eina grundtreyt hjá málarínum; hetta at verkið stendur stilt í tíð og stað. Myndaflatin í hesum verkum er fullkomiliga óítøkilgur bæði orsakað av bygnaði og málihátti. Sjálv upplivingin av teimum er treytað av, at áskoðarin flytir seg og harvið er talan um eina støðugt flótandi upplivingarprosess.

Eg seti nakrar myndir inn her, sum eg sjálv havi tikið og sum Rannva Kunoy sjálv hevur tikið, men sum áður nevnt, viðmæli eg tykkum øllum: Far í Listasavnið og uppliva føroyska samtíðarlist, tá hon er best.

rk4.jpg
rk5.jpg
rk3.jpg
rk1.jpg
rannvakunoy.jpg

Alda fekk fimm stjørnuvirðislønir

franklin.jpg

Stuttfilmurin Alda, sum Franklin Henriksen leikstjórnaði vann í vár fimm virðislønir á Illinifest Student Film Festival, sum gongur fyri seg á universitetinum í Illinois. Hetta er ein stillur filmur uttan nakað prát, men við hópin av ljóðum úr føroysku náttúruni, sum sigur søguna um Aldu og mannin, ið sjóletist. Filmurin sýnist rættiliga gamaldags við dentinum, ið verður lagdur á landslagsmyndir og fólk í morreyðari ull, men hann megnar uppá sjey minuttir at siga eina sorgarsøgu, sum nógvir føroyingar hava upplivað mest fyrr, men eisini í dag, og sum Mikines lýsti í myndum í 1930´unum. Og júst myndamálið hjá Mikines tykist sentralt í filminum og í summum førum eru beinleiðis tilsipingar, t.d. er myndin omanfyri ein filmparafrasa yvir málningin Aftur av jarðarferð. Í løtuni kann filmurin síggjast á heimasíðuni ekko og har kann eisini atkvøðast fyri filminum.

22553086_10212562481211214_4665896369433707756_o.jpg
mk.jpg

Farið á framsýning hjá Anný!

anny6.jpg

Hon kann bert viðmælast, henda serliga herliga framsýningin hjá Anný Djurhuus Øssursdóttir, sum er í Ostahúsinum (niðri undir) aftan fyri Reinsaríið í morgin aftrat. Serstaka heitið á framsýningini: Our bodies are merely a shell which conceal our heavenly soul er ein av teimum mongu vísdómsperlunum hjá Harris Trinsky í sjónvarpsrøðini Freaks and Geeks; sami vísi karakterur hevur eisini orðað ein annan sannleika: Laughter is the ultimate aphrodisiac. Get a woman laughing, and you've got a woman loving. Hvussu er og ikki - henda framsýningin er láturmild, fjálg og feminin á sín heilt egna sniðfunduga hátt.

Vit hava upplivað ungu listakvinnuna úr Søldafirði áður m.a. á Ólavsøkuframsýningini. Hon ger installatiónir og setir sínar lutir og klæði upp og skipar tey í framsýningarrúminum eins og vóru tey partar av eini dadaistiskari heild. Fyri meg er sjálv pallsetingin av verkunum sera inspirerandi.

Júst innkomin í tað edeliga hølið, sum plagdi at anga av træi niðriundir og terpentini uppiá, verði eg tikin av fótum av alla handa assosiatiónum til køksgardinur í Skálabúðini, klippmyndir hjá Williami Heinesen, installatiónir hjá Louise Bourgeois, tekstilverk hjá Titu Vinther og Jóhan Martini Christiansen og mynstur hjá Matisse og Jean Arp. Men fyrst og fremst komi eg í tankar um Anný Djurhuus Øssursdóttr sjálva, ið tó at hon er ung, tykist vera ein listarlig original. Hetta er hennara fyrsta serframsýning í Føroyum - vónandi tann fyrsta í eini røð av framsýningum, tí hetta er nakað út yvir tað vanliga.

anný1.jpg
anny10.jpg
anny9.jpg
anny12.jpg
anny5.jpg
anny7.jpg
22365724_1904845476508996_1468584456140274811_n.jpg

 

 

 

Kvirran í verkinum

22554726_10155883245614612_1589757501370453677_n.jpg

Leygardagin 4.november klokkan 15 letur ein spennandi framsýning við abstraktari list upp á Sophienholm, har gestirnir fara at síggja tað ósædda; framsýningin eitur SEEING THE UNSEEN. Millum tey framsýnandi er Hansina Iversen, sum hevur arbeitt við málningum til framsýningina nú eina tíð. Tað er Lyngby Kunstforening, sum skipar fyri vetrarframsýningini við verkum hjá Anne-Marie Wegener, Carsten Crone Caroc, Christina Augustesen, Flemming Hoff, Hansina Iversen, Kresten Havgaard, Kristine Djurhuus, Lotte Maja Bjerre, Signe Heinesen og Trine Bork.

Sum útgangsstøði brúka listafólkini eitt sitat úr einum teksti hjá Susan Sontag um stíl frá 1966: “Í upplivingini av teirri størstu listini, er mann altíð tilvitað um nakað ávíst við listini, sum ikki kann sigast, tilvitað um mótsetningin millum úttrykkið og nærveruna hjá tí ósigiliga. Stíluppfinningar eru eisini eitt slag av forðingarskrá. Teir mest potentu partarnir av einum listaverki eru ofta kvirran í verkinum”.

Og júst kvirran er av stórum listarligum týdningi fyri Hansinu Iversen. Tá undirritaða fyri mongum árum síðani gjørdi eina samrøðu við listakvinnuna til blaðið Braga, minnist eg til hetta við kvirruni. Eg spurdi hvørjar hennara vónir vóru til móttøkuna av verkunum, altso hvat hon vónaði, at áskoðarin fór at uppliva. Hon slotaði eitt sindur, men var nokk so avgjørd, næstan fanansaktig, tá hon svaraði. – Einki. Hon legði skundisliga aftrat, at hon vónaði, at fólk kundu geva sær stundir til at stara og standa still eina løtu framman fyri myndirnar. Eg minnist, at útsøgnin ávirkaði ella inspireraði meg, og at eg fór at hugsa um hvussu føroysk list ljóðar og rørir seg. Nógv føroysk list helt nokk so nógvan gang hesa tíðina, sjóðaði av brimi og ódn og stórum armbevegilsum, og sjálvt um Hansina jú primert hugsaði um móttakaran, so vóru hetta herliga øðrvísi og synestetiskir tankar um at sambinda myndlistina við rørslur og ljóð.

Síðani man eg sjálv hava broytt meg og tað hava myndirnar hjá Hansinu Iversen so sanniliga eisini. Tær eru vorðnar alsamt meira samansettar í dag, og eg veit ikki um tær eru púra ljódligar. Hesir seinastu málningarnir, sum Hansina er í ferð við at mála til Sophienholm-framsýningina, tykjast í hvussu er alt annað enn stillir. Teir eru løgnir og ótilpassaðir, næstan illsintir í teirra flytan seg undan royndum áskoðarans at skipa teir og leggja teir í hóskandi kassar. Koloristiskt flyta teir seg somuleiðis undan allari lekkurheit. Sum barokkir, sniðfundigir snurritoppar av ómetaligari orku í óavgjørdum lutfalli við nøkur skap, sum bæði sýnast spontan, flótandi og stýrd, er tað næstan sum um, at myndirnar eru um at skrykkja seg sjálvar av vegginum, har tær hanga. Allir máningarnir vóru ikki lidnir, tá eg hugdi inn á atelierið hjá Hansinu Iversen á Skipasmiðjuni MEST – allíkavæl var upplivingin stór. Danskir listaáskoðarar hava nógv at síggja fram til.

Lilian Munk Rösing skrivar tekstin í kataloginum, sum harumframt inniheldur myndir og smá tekstbrot um listafólkini. Hansina Iversen hevur sjálv valt at brúka eitt brot úr samrøðu millum Julie Sass og Hansinu, sum varð prentað í kataloginum Dissonant Thought:

Det undslipper mig hver gang, hvad det var, der fik mig til at male det billede. Hvordan blev det sådan som det blev? Og alligevel, så er det ikke helt tilfældigt, at maleriet blev lige sådan, som det blev. Der er nogle farver der ligger der. De er nøje udvalgt, gennem tid. Der er nogle lærreder, som er bestilt, lige i den størrelse jeg ville have dem; men uden, at jeg vidste hvad der skulle på de lærreder. Sådan vil jeg helst have det. Det er bedst ikke at vide for meget på forhånd. For så bliver det ikke spændende at arbejde med. Uvisheden er god. Der skal være overraskelser og farverne kan sættes sammen på uendelige måder, alt efter hvilken form de får. De første strøg er lette og de bliver påført uden bekymringer. Næste lag går også meget let. De første underliggende strøg giver gode muligheder for det andet lag. Det tredie lag kan gå let; men det begynder at blive kompliseret der. Tankerne sætter ind og faren for at lave fejl er til stede. Og der bliver lavet fejl. Nogle af dem blev ganske gode efter nærmere overvejelser og de åbnede op for noget nyt.

“I de opstillinger vi blev præsenteret for på Akademiet i Finland, ville jeg ændre på kompositionen, også farverne. Jeg ville tilføje noget, snarere end at gengive. Det interesserede mig ikke rigtigt. Citronerne var ligesom lidt for gule. Jeg lod dem fylde og gjorde dem til centrum på en måde, der var lidt for meget, måske.

Hansina Iversen og jeg taler om akademitiden, der på en måde siger en del om den form for balance, der også senere har præget hendes arbejde med maleriet. Vi er enige om, at utilpassede elementer er dem, vi gerne vil invitere indenfor. De er simpelthen nødvendige.”

Julie Sass, uddrag af tekst i kataloget til udstillingen Dissonant Thought i Nordatlantens Brygge 2016.

https://kunsten.nu/artguide/calendar/seeing-the-unseen/

hansina.jpg

Foto: Jóhan Martin Christiansen

Zacharias og Tóroddur sýna fram í Asnæs

zh.jpg

Leygardagin 28 oktober frá klokkan 14-17 verður framsýning við føroyskari list í Huset í Asnæs. Her er brot úr tíðindaskrivinum:

HUSET i Asnæs præsenterer fra d. 28. oktober til d. 26. november 2017 en udstilling med de to færøske kunstnere Zacharias Heinesen og Tóroddur Poulsen, udvalgte værker af HUSETs kunstnere samt udstillingen ”Fortid” af Torben Heron og Chan-Kab Park i X-RUMMET.

Zacharias Heinesen
Det er med stor fornøjelse, at HUSET i Asnæs endnu engang kan præsentere en udstilling af den færøske kunstner Zacharias Heinesen, som har gæstet HUSET flere gange i løbet af de seneste år. I sin udstilling i HUSET viser Heinesen et flot udvalg af akvareller og oliemalerier både med landskabsmotiver og abstrakte kompositioner. Som en central skikkelse inden for den færøske billedkunst har Zacharias Heinesen sat dybe spor i den færøske kunsthistorie ved at male sig ind i den stærke færøske tradition for landskabsmaleri gennem kompositioner med kantede fjelde og huse i klare farver. Men i modsætning til den ældre klassiske billedtradition, arbejder Zacharias Heinesen bevidst efter at opløse motivet i enkeltdele, hvorefter de uafhængige former og flader kommer til at fremstå i en ny helhed - en ny virkelighed. Med sin velkendte kubistiske og koloristiske stil opbryder og fabulerer Zacharias Heinesen således over de klassiske færøske "standart motiver" af landskaber, bygdernes huse og havets skibe, som han gang på gang formår at fremstille i et nyt lys for beskueren. 

Tóroddur Poulsen
Sammen med Zacharias Heinesen viser HUSET en udstilling med den færøske multikunstner Tóroddur Poulsen. Tóroddur Poulsen var først kendt som digter og siden som billedkunstner. Han har også skrevet romaner, og han har udgivet musik, og det samlede værk vokser stadigt. Den visuelle del af hans værker er flerfacetteret og omfatter bl.a. installation, tegning, maleri og grafik.
Han er født og opvokset i Tórshavn på Færøerne, men har boet i Danmark i mere end tyve år. Hvad enten man læser hans digte eller oplever hans udstillinger, har Tóroddur Poulsen sin helt egen særegne stemme. Poesien er allestedsnærværende i hans værk. Det gælder såvel for hans billedkunstneriske virksomhed som for de lyriske aktiviteter. Han har en let og på én gang humoristisk, rå og anarkistisk tilgang til billedkunsten, hvor billedelementer og håndskrevne ord og sætninger flyder sammen i et poetisk univers. 

glíðibreyt.jpg

Rannva Kunoy solo í New York

rannva.jpg

25.oktober letur føroyska listakvinnan Rannva Kunoy upp serframsýning í gallarínum hjá Nathalie Karg í New York. Í tíðindaskrivinum á Artforum verður m.a. sagt, at Nathalie Karg Gallery fegnast um at presentera fyrstu serframsýningina hjá Rannva Kunoy í New York. Um nýggju myndirnar, sum vit nýliga hava sæð dømi um á framsýningum í Steinprenti stendur, at tær "ræna okkara væntanir til sjálva áskoðanarprosessina. Hetta kemst av serligu málingini, Rannva brúkar, sum hevur við sær, at málningurin skiftir lit alt eftir hvar áskoðarin er staddur frá gyltum kopari til ljósagrønt. Umframt litskiftið er dentur lagdur á at gera málaða flatan óítøkiligan bæði við málihátti og bygnaði. Myndirnar hava eitt serligt fotografiskt árin, sum geva okkum ábendingar um myndevni frá okkara veruligu verð og sum bjóða okkum innar í myndaheimin at gera okkum okkara egnu meiningar. Yvirflatin er bæði flótandi og fastur, lesið víðari her:

https://www.artforum.com/uploads/guide.004/id14015/press_release.pdf

2.Rannva Kunoy-Frank Dodd.jpg

Tóroddur 60

t5.jpg

Í gjár læt framsýningin Tóroddur & Co upp í Steinprenti. Nógv fólk vóru til upplatingina, ið var karmur um fleiri útgávur; eina vinylplátu, Síða eitt og Side to, sum Kim Kristensen og Tóroddur Poulsen hava innspælt við yrkingaupplestri á føroyskum og donskum. Nýggja yrkingasavnið Ferðamaður í egnum heimi kom út og bókin Úr myrkrinum, sum undirritaða skrivaði, varð somuleiðis løgd fram. Samstundis var hetta 60 ára føðingardagsframsýningin hjá Tóroddi og nógv nýttu tískil høvið at ynskja honum til lukku.

t7.jpg

Ein yrking og eitt myndlistaverk á føroyskum við týðing eftir Randi Ward

Sjálvt um eg havi skrivað eina til lukku-grein - hon kann lesast i komandi Varðanum í november - so vil eg nýta høvið og plássið her á Listaportalinum at ynskja hesum einastandandi listamanninum til lukku við hjartans tøkk fyri øll hansara verk. Eg fegnist um, at tað í gjár eydnaðist at ogna mær eina av mínum absoluttu yndisyrkingum sum myndlistaverk. Tað er ein av hesum fantastisku mumificeraðu bókunum við yrkingini Super 8. Hon stóð upprunaliga í framúrskarandi yrkingasavninum Útsýni og er ein av hesum yrkingunum, sum fær teg at hóma alla tína egnu tilveru frá vøggu í grøv sum í einum ørandi prismublunki.

Tað er als ikki lætt at skriva um sovorðnar listaupplivingar. Tað er næstan sum at dálka okkurt perfekt við onkrum óperfektum. Men tað er so allíkavæl tað, eg havi gjørt síðu upp og síðu niður í einari heilari og stórari bók um Tórodd og hansara verk og um móttøkuna av hesum verki. Við tey, sum troyttast av mínum evindaliga eldhuga fyri tí Tóroddska universinum, má eg bara siga, at hann endar ikki her, heldur tvørturímóti. Henda nýggja framsýningin hjá Tóroddi Poulsen er enn eitt dømi um hansara originalitet, nýhugsan og dygd, sum eg havi fingið størri virðing fyri nú meðan eg havi sitið og skrivað bókina.

Í øllum hansara verki frá fyrstu yrkingabókini til ta spildurnýggjasta bókaobjektið er ein heilt serligur og sterkur samanhangur. Sama slag av samanhangi, sum eg síggi í teimum tveimum málningunum hjá Ingálvi av Reyni í móttøkuni hjá Tryggingini á Kongabrúnni. Tann eini er ein figurativ gomul mynd av Tinganesi frá 1947, sum er merktur av teirri komplementeru litskipanini hjá Axel Jørgensen. Hin er tann garvilla, abstrakta náttúruapoteosan, Gjøgnum tíð og rúmdir, sum Ingálvur málaði í 2002. Meira enn hálvtrýss ár eru millum hesar báðar málningarnar og eg haldi, at tað áhugaverda ikki so nógv er eyðsýndi munurin millum myndirnar sum líkheitin eitt nú í bygnaði og koloristiskt. Tí her er týðiligur samanhangur millum myndirnar. Eg hyggi at gomlu myndini og síggi í henni ikki eina ófrælsa útinnan av eini stívari skipan, nei eg síggi stórbæra og rørandi list í túsund undantøkum frá hesi skipan, sum Ingálvur málar á løriftið heilt av sær sjálvum. Ingálvur er samanhangurin. Á sama hátt er samanhangurin millum Botnfall og nýggju objektini hjá Tóroddi púra ivaleysur bæði evnisliga og í mátanum, henda listin er hugsað og fleiri staðni er samanhangurin ítøkiligur, tá verk sipa til onnur verk hjá Tóroddi. Samanhangurin er bygdur av gróti, asfalti, máli, súkklum, spannum, iva og eitt lítið sindur av Guði. Samanhangurin ER Tóroddur. Hann leingi livi.

t1.jpg
t2.jpg

Gunnvør Balle, varðaborgarstjóri setti framsýningina við eini góðari røðu, sum eg seti her niðast

Og Magnus hongdi bannara upp

Og Magnus hongdi bannara upp

t4.jpg
Og ein fjeppari úr Klaksvík fekk øll síni yrkingarsøvn signerað - herligt

Og ein fjeppari úr Klaksvík fekk øll síni yrkingarsøvn signerað - herligt

Røðan hjá Gunnvør Balle

»Hvønn lit skal eg velja, hugsaði hann, og valdi ongan«

At liva í iva og at nýta ivan sum drívmegi sigur kanska meira um okkara samtíð enn nakað annað. At leita og kanska finna okkurt. At spyrja og kanska fáa svar. At spyrja sama spurning og stundum fáa eitt svar og stundum annað svar.

Og júst henda sannroynd, at ivaloysi er ein farin tíð, og at vit tora ikki at vera púra greið og avgjørd, tað er nærum beinasti tvørskurðurin av samtíðini, vit kunnu gera. Og inni í sjálvum maskinrúminum í hesi okkara samtíð, síggi eg Tórodd. Síggi hann seta orð saman og flyta pensilin frá einari striku móti aðrari. Situr og penslast, sum tú sjálvur tekur til.

Síðani tú á fyrsta sinni steig fram í almenningin við egnari útgávu í 1984, hevur tú latið út hondum verk, sum hava verið í andsøgn við stóru fjøldina. Tú hevur hildið teg hinumegin karmin, sum sigur, at hetta er vakurt, og hetta er tað rætta at gera. Ikki tí at tú ikki heldur hetta ella hitt og ikki hevur áskoðanir. Men seti eg ein spurning, er svarið ikki eintýtt.

Hevur tú mentanarligan áhuga og listarligt innlit, er tað sissandi at vita sær, at vit hava øðrvísi hugsandi fólk okkara millum. At tað eru listafólk, sum ikki lata sær lynda. At vit hava listafólk, sum eru tað út í odd og egg, og sum hava ein íbornan hug at skapa. Henda ósløkkjandi tráanin eftir at bróta vanahugsan, tráanin eftir at síggja heimin úr nýggjum sjónarhornum og tráanin eftir at hugsa tað enn óhugsaða, festa tað á blað og bera tað fram.

--- --- ---

Handilsligt samskifti hevur til endamáls at ganga ynskjunum hjá móttakaranum á møti. Endamálið hjá listini er júst tað øvugta - at gera móttakaran vónbrotnan. At broyta mynstur og harvið skeikla vanligan hugsanarhátt og ikki geva fólki tað, tey vænta.

Ivin og hetta at vera í andstøðu við tað rótfesta, ja, hesi hugtøk umskarast. Tí tá ið tú við vissu veitst, hvat er rætt og rangt, og tá ið tú heldur teg til tað trygga - tá er ivin ikki í iva. Tá eru mynstrini vovin frammanundan. Og tá eru hugsanirnar longu evnaðar til.

At ivast er at bjóða møguleikum innum. Ivin letur upp ístaðin fyri at lata aftur. Ivin hugsar um umheimin heldur enn seg sjálvan, og hann byggir á samhuga heldur enn andstygd.

Ivin er ikki sjálvboðin arbeiðsmegi, sum bjóðar seg fram, tá ið tú spyrt eftir honum. Tú skalt arbeiða fyri at røkka ivanum – í hvussu so er spyrt tú enska heimspekingin Bertrand Russell, sum einastaðni sigur: »Trupulleikin í heiminum er, at tápulingarnir vita altíð best, meðan tey klóku eru ivandi«.

--- --- ---

Umframt at skumpa til tað siðbundna og at rúmka ræsurnar fyri ivanum, er ein fjálg skemtan í nógvum verkum.

»Kom til hús við mínum gula innkeypsposa. Ikki fyrr enn eg hyggi í speglið, eri eg greiður yvir, hví fólk hugdu so undarliga at mær í býnum. Annar kjálkin er grønur, og eitt oyra er reytt«.

Sum Kinna Poulsen sigur so rámandi í heiðursgrein til listamannin: “Tóroddur Poulsen yrkir sum ein myndlistamaður og málar sum ein yrkjari, myndirnar eru fullar av orðum«.

Umframt øll orðini í myndunum verður gerandisdagurin eisini latin í skaldslig klæði:

»Og eg havi fingið bøtt um tann innasta jaksilin høgrumegin. Hann hevði gjørt eitt sár í kjálkan. Tannlæknin mælir til krúnu. So kann eg vera kongur í egnum munni. Bestu tannbrótarar mínir eru karamellur, skipskeks og turr grind”.

--- --- ---

At tú eisini hevur veitt øðrum stuðul og vegleiðing, sóu vit í farnu viku, tá ið Sissal Kampmann fekk virðisløn M. A. Jacobsens fyri fagrar bókmentir. Í takkarrøðu sínari bar hon tær serliga tøkk fyri at eggja henni til at taka lopið frá yrkjara í egnari stovu til eisini at lata øðrum fáa lut í yrkingarnar. Sum Sissal segði, at Tóroddur segði: »Hetta er gott, gev tað út. Gevur tú tað ikki út, so geri eg tað«.

Sissal var í iva. Var savnið nóg gott at geva út ella ikki? So hóast ivin er trúgvasti fylgisveinurin, vart tú ikki í iva, og tað haldi eg, at vit í dag eru fleiri, sum takka tí øvugta av ivanum fyri.

Fari at enda at ynskja tær til lukku við degnum og somuleiðis til lukku við bókaútgávuni.

Gunvør Balle
forkvinna í mentanarnevnd Tórshavnar býráðs

(Endurgevingarnar í røðuni eru úr yrkingini “Kjallaramálningadagar”, sum er prentað í Vencili nr. 12/2012)

Tóroddur & Co

IMG_0104.jpeg


Titlen på Tóroddur Poulsens 60 års fødselsdags-udstilling, Tóroddur og Co. minder om navnet på en mindre virksomhed. Sådan set forestiller udstillingen en slags drømmeboghandel, som kunstneren også har skildret i en række litografier. Hvis vi kan tage facadeskiltenes slogans for pålydende (OPIÐ Í ÆVIR ALLAR), er der tale om en boghandel, som er åben i al evighed, ligesom den forhandler alle bøger undtagen krimibøger. Her er man mere interesseret i poesi eller i bøger på alle sprog og intet sprog (ALSKYNS BØKUR Á ØLLUM OG ONGUM MÁLI). 

Digteren, billedkunsteren, performeren og musikeren, Tóroddur Poulsen, der modtog den store færøske kulturpris i 2013 er i en kategori ganske for sig selv. Han er født og opvokset i Tórshavn på Færøerne, men har boet i København i over tyve år. Han var først kendt som digter og siden som grafisk billedkunstner. Men han har også skrevet romaner og han har udgivet musik, ligesom han arbejder med maleri og installationer, og det samlede værk vokser stadigt. Til åbningen af den aktuelle udstilling præsenteres således en ny digtsamling, en færøsk-dansk vinyludgivelse, som Poulsen har lavet sammen med Kim Kristensen, samt en stor færøsk-engelsk monografi af Kinna Poulsen, der omhandler hans værk.

Hvadenten vi læser hans digte eller oplever hans udstillinger, har Tóroddur Poulsen sin helt egen særegne stemme. Hans mangeårige samarbejde med Færøernes Grafiske Værksted, Steinprent har haft stor betydning for alle parter og ikke mindst for færøsk billedkunst, der med Tóroddur Poulsens grafiske værker har fået et tiltrængt frisk pust. Det er derfor oplagt, at fødselsdagsudstillingen foregår i Steinprents galleri.

Ud over litografier, udstiller Tóroddur Poulsen 42 objekter eller mumificerede bøger, der nu helt bogstaveligt skal læses på en ny måde. Poulsen skabte det første bog-objekt til udstillingen Unikum med unikabøger, der afholdtes i poesiboghandlen Afsnit P i København i 1997. Af Poulsens bidrag til udstillingen kom man i tanker om de berømte stentavler fra det gamle testamente. Det var en bog, svøbt i brun pakketape med påskriften: “De ti bud burde være ét: Du må ikke tælle” skrevet på henholdsvis færøsk og dansk med sort cykellak og med en rød silketråd hængende ned gennem midten. De nye objekter er ganske varierede i udtrykket, men har dog en del til fælles med prototypen fra 1997 i og med, at de består af bøger, der er svøbt i tape og siden er bemalede. Flere af dem er tilmed forsynet med ord, sætninger og digte. 

Velkommen til fernisering i Steinprent, Skálatrøð 16, Tórshavn lørdag d.14.oktober fra klokken 15-17. Kunstneren vil være til stede.