Djóragerðir hjá Claus Carstensen

Fríggjadagin 11.mars letur nýggja serframsýningin hjá Claus Carstensen upp í Galleri Tom Christoffersen í Keypmannahavn í Skindergade 5 beint við Rundatorn.  Framsýningin eitur Dyregørelse og tekur støði í myndum av bannaðum hestabardagum á Filipinsku Oyggjunum. Í tíðindaskrivi stendur:

I malerierne er hestehoveder det gennemgående motiv, hvor de indtegnes og nærmest indflettes i en ekspressiv sort og grøn abstraktion. Hestens kraftfulde udtryk mimer værkets egen. Overfor maleriernes snørklede sprog står papirarbejdernes rene opblæste hestebilleder, kun subtilt defacede og klokkeklare i deres fremtræden. Ikke midt imellem, men alligevel som en slags balancerende vægt, afsluttes udstillingen af en serie modifikationer, hvor der er arbejdet videre på allerede færdige tryk og tegninger med hestemotiver.
 
Udstillingens malerier, defaced posters og modifikationer handler samlet set om begrebet Dyregørelser:
 
’Dyregørelse’ er en tosidet, antropologisk størrelse, hvor begge sider har noget med hinanden at gøre, og som handler om gradueringer afbegreber som kultur, bevidsthedsopståen, selvbevidsthed og det særligt menneskelige. Der findes en aforisme, der siger: At leve er at tabe terræn. Det skal forstås på den måde, at forskellen mellem mennesket og dyret er, at mennesket er bevidst om, at det ikke lever i et åbent, endeløst terræn, men ser sig selv tabe terræn – modsat dyret, der ser et åbent, uafgrænset, tidløst landskab, hvor der ikke er et ’før’ eller et ’efter’ og derfor heller ingen dødsbevidsthed.
 
Dyregørelse eksisterer i en en agressiv, aktiv form og så en passiv form. Den passive del, “dyreblivelsen”, udgøres af en enorm længsel efter evigt liv uden dødsbevidsthed – evighedskulten er menneskets ældste sygdom. Den aktive del, “dyregørelsen”, handler om at gøre “de andre” til dyr med en bevidsthed om, at man står højere i hierakiet end dem man fornedrer.
 
Dyret er således både attråværdigt, men samtidig forkastet, og dette komplekse forhold belyses i Claus Carstensens værker. Vi stilles overfor billeder der kræver noget, trænger ind, og som i yderste konsekvens minder os om det uundgåelige - eller omvendt måske nærmere minder os om det åbenlyse, at vi skal huske at leve livet.
 


Claus Carstensen er citeret fra interviews i kataloget ”Whats Left (Is Republican Paint) – Nine Sisters” fra ARoS og på Kopenhagen.dk.
 


Dyregørelser Claus Carstensen
 

Opening: Friday 11.3. 2016 5-8pm
Duration: 12.3 – 9.4 2016

 The works in Claus Carstensen’s new solo show at Galleri Tom Christoffersen are specifically based on horse fights in the Philippines. Horse heads are the recurring motifs drawn and merged into an expressive black and green abstraction. The powerful expression of the horse mimes the one of the work. Opposite the tortious language of the paintings are the pure bloated horse pictures in the paper works just subtly defaced and clear-cut in their appearance. Not in-between, but nonetheless as a kind of balancing weight, the exhibition is finished by a series of modifications through further work on already completed prints and drawings with horse motifs.
 
The paintings, defaced posters and modifications in the exhibition is about the concept Dyregørelser (Animalisation):
 
”Dyregørelser is a two-sided anthropological size, the two sides being interrelated, and it is about modulations of concepts such as culture, emergence of consciousness and the particular humanly. An aphorism tells: To live is to loose terrain. It is to be understood by the difference between the human and the animal, namely that the human is conscious about that he or she  does not live in an open, endless terrain, but sees oneself losing terrain – contrary to the animal seeing an open, unbounded, timeless landscape, neither containing a ‘before’ nor an ‘after’, thus neither being conscious of death.
 
Dyregørelser exists both in an aggressive active form and in a passive form. The passive part, the “animal-becoming”, is composed by an enormous yearning for eternal life without conscience of the death – the cult of eternity is the oldest sickness of the human. The active part, “animalisations”, is about turning “the others” into animals aware of being positioned higher in the hierarchy than those being debased by the animalisation.”
 
Thus the animal is at once desirable and rejected, and Claus Carstensen highlights this complex relationship in his works. We are confronted with pictures demanding something, penetrating, and as the extreme reminding us about the inevitable - or contrarily they might remind us more of the obvious, to remember to live life.
 
Claus Carstensen is quoted from interviews in the catalogue ”Whats Left (Is Republican Paint) – Nine Sisters” from ARoS and from Kopenhagen.dk.
 

Claus Carstensen (b. 1957 DK) studied at The Royal Danish Academy of Fine Arts in Copenhagen 1977-1983, where he later taught as a professor from 1993-2002. He is represented in several great collections, a.o.: The National Gallery of Denmark, ARoS Aarhus Art Museum, Arken Museum of Modern Art, Lichtenstein Museum of Fine Arts and Universalmuseum Joanneum / Neue Galerie Graz. Recent exhibitions: 2015: What’s Left (Is Republican Paint) – Nine Sisters, ARoS Aarhus Art Museum 2013: På Papiret, Øregaard Museum, Gentofte, Pavilion of The Naked, Himmerland Art Museum, Aars and Morsø Kunstforening, Nykøbing Mors, Klaksvikaffærer, Nordatlantens Brygge, Copenhagen. He curated the exhibition Café Dolly - Francis Picabia, Julian Schnabel and J. F. Willumsen in collaboration with Christian Vind at J.F. Willumsens Museum, 2013. Recent publications: Blindhentede Dage – Digte 1975-2015, MS Publications, The Faroe Islands, 2015. TERR, Antipyrine Publications, 2015. Lille dæmonologi / Dét, hvorom man hverken kan tale eller tie. Essays af Søren Ulrik Thomsen og heliografiske arbejder af Claus Carstensen, Steinprent Publications, 2013.
 

 

Claus Carstensen: Untitled, 2015, posca, pencil and ink on paper, 30 x 18 cm  
 

 


Standmyndir við sjóvarmálan

 

Erik Heide framsýnir í Steinprent

Steinprent verður henda komandi mánaðin karmur um eina forkunnuga skulpturframsýning. Tað er danski listamaðurin, Erik Heide sum sýnir fram sínar standmyndir úr bronsu, steini, træi og stoypijarni, ið myndevnisliga taka støði í menniskjum og teirra umhvørvi - tað hevur í hesum sambandi týdning, at Erik Heide er føddur á oynni Mors, har hann enn búleikast.

Oyggjasamleikin hómast onkursvegna í listaverkunum, tað er tí hugsandi, at føroyskir áskoðarar fara at kenna seg aftur í teimum. Í Danmark er Erik Heide ikki minst kendur fyri sínar mongu kirkjuprýðingar, sum hann sjálvur hevur mist talið á, hann var bara 22 ára gamal, tá tann gjørdi ta fyrstu. Nøkur ár er eyðvitað liðin síðani tá, tí Erik Heide hevði sama lærara sum á sinni Ingálvur á Reyni á málaraskúlanum á Kunstakademinum, nevniliga Kræsten Iversen, professara. Erik Heide skifti frá málarí til grafikk hjá Holger J.Jensen professara, men hann endaði tó við at gerast myndahøggari burturav. Sum myndahøggari er hann sjálvlærdur og egin, hansara einfalda og organiska myndamál hóskar sera væl saman við grova tilfarinum, sum hann oftast brúkar, antin tað er høgt í granitti ella evnað til í leiri og síðani stoypt til jarn ella bronsustandmyndir.

Listamaðurin hevur stóran áhuga fyri keltiskari list og hansara egnu verk eru merkt av sama sterka einfeldi og inniliga átrúna sum hómast inni í gomlum romanskum kirkjum. Verkini hjá Erik Heide eru modernað við álvarsligum eksistentiellum innihaldi, tey snúgva seg um lív og deyða hjá menniskjanum á foldum, men standmyndirnar kunnu eisini vera stuttligar, lættar og hugfarsligar standmyndir við eyga fyri hvussu lívsins stórbæra undur kann geva seg til kennar av gerandisligu upplivingini av vindinum í hárinum hjá barninum, sum spælir við bátar við sjóvarmálan.

 

 

Ved vandkanten

Erik Heide i Steinprent

Den kommende måned danner Steinprent rammen omkring en spændende skulpturudstilling, som vi glæder os til. Det er Erik Heide, som udstiller sine fine bronze-, sten- og støbejernsskulpturer, der motivisk tager udgangspunkt i mennesket og dets omgivelser – det er i denne forbindelse ikke uden betydning, at Erik Heide er født og opvokset på øen Mors, hvor han stadig er bosiddende. For værkerne synes præget af en særlig øboer-identitet, som bevirker, at de næppe ikke vil forekomme helt fremmede for færøske udstillingsbesøgende. I Danmark er Erik Heide ikke mindst kendt for sine mange kirkeudsmykninger, han var kun 22 år, da han udførte den første. At det er mere end et par år siden ved vi, for Erik Heide havde i sin tid samme lærer som den kendte færøske maler, Ingálvur av Reyni på Kunstakademiets malerskole. Det var prof.Kræsten Iversen og senere skiftede Erik Heide til grafikken ved prof. Holger J.Jensen, det er måske symptomatisk for den noget egensindige og dermed også meget originale kunstner, at han besluttede sig for at blive billedhugger.

Som billedhugger er Erik Heide altså selvlærd, hans enkle, organiske billedsprog passer godt sammen med det materiale, som han bruger. Erik Heide er interesseret i keltisk kunst og hans egne værker er præget af samme enkelhed og inderlig religiøsitet, som man kan fornemme i romanske kirker. Erik Heides værker er en slags moderne fortolkninger af alvorstunge eksistentielle emner, de handler om liv og død i menneskelivet, mens slægter følger slægters gang. Men der er også plads til humor og abstraktion i skulpturer med øje for hvordan livets storslåede under kan manifestere sig i det små eksempelvis af den hverdagsagtige oplevelse af vinden i håret, mens barnet leger med både i vandkanten.

 

 

Babettes Gæstebud vístur í Hoyvíkar Kirkju

Kirkjubio mánakvøldið!

Hesa føstuna verður aftur farið undir tiltakið Kirkjubio í Hoyvíkar kirkju, har filmar við átrúnaðarligum, andaligum og etiskum spurningum verða vístir. 
Talan verður tvey filmskvøld: Mánakvøldini 7. mars og 14. mars. 
Mánakvøldið 7. mars kl. 19.30 verður filmurin “Babbettes Gæstebud” vístur. Undan filminum heldur Bergtórur H. Bjarkhamar, prestur, fyrilestur um filmin.

Gabriel Axel leikstjórnaði filminum í 1987, og vann hann ein Oscar árið eftir sum besti útlendski filmur, og í kjalarvørrinum av hesum fekk filmurin eisini fleiri aðrar filmsvirðislønir. Filmurin er bygdur á stuttsøgu eftir Karen Blixen. Babette kemur eina óveðursnátt í 1871 úr París til ta jútsku vesturstrondina. Hon hevur mist alt, ið hon átti, men sleppur at búgva hjá tveimum prestadøtrum, ið eru uppaldar við strongum moralskum og átrúnaðarligum reglum. 
Brádliga vinnur Babette nógvan pening í eydnuspæli. Men heldur enn at brúka peningin sjálv, fer hon í holt at fyrireika ein stóran veitsludøgurða fyri bygdarfólkinum. Spurningurin er tó, um hetta er í samsvari við ta tulking, ið bygdarfólkið hevur átrúnaðinum, ið leggur dent á, at tey ikki eiga at oyðsla við nøkrum. Filmurin, ið eisini er ikki sørt skemtiligur, verður mettur at vera ein variantur av frásøgnini um altarborðið og um Kristus, ið einki átti, men gav seg sjálvan.

KVINNUDAGUR

Altjóða kvinnudagur er týsdagin 8.mars og verður hildin ymsastaðni kring landið. Kvinnufelagið skipar fyri almennum tiltaki í kaféini í Norðurlandahúsinum. Tiltakið byrjar klokkan 18.30. Luttakarar eru Marna Jacobsen, nýggja forkvinnan í Demokratia, sum fer at halda røðu, og Hanna Jensen, tingkvinna, sum fer at syngja sangir hjá Edith Piaf. Ókeypis atgongd.      

Skráin fyri tiltakið er hendan:

Tina K Jakobsen, forkvinna í kvinnufelagnum, bjóða vælkomin

8. mars røða við Marnu Jacobsen "Góða Jóhanna"

Hanna Jensen syngur Edith Piaf.

Í Vestmanna skipa tey aftur fyri 8.mars haldi í ár í Miðhøll, tær eru nakað óskikkiligar í Vestmanna, tí har er 18 ára aldursmark. Tiltakið byrjar klokkan 20 og skráin sær soleiðis út:

Røðari: Sissal Kampmann

sangur og tónleikur: Jasmin og Vinjar

undirhald: Sóley & Katrin

vertir: Augusta og Gyðja

Hjartaliga vælkomin

*aldursmark 18 ár. Madam Blå tekur ímóti ítøkiligum stuðli   

-----------------

Í Fuglafirði verður eisini skipað fyri einum rættiliga ambitiøsum tiltaki sum er fyriskipað í samstarvi millum Fuglafjarðar Kommunu, Mentanarhúsið og Ribarhús. Ein av fyriskiparunum, Brynhild Næs Petersen skrivar soleiðis um tiltakið: 

Í sambandi við at tað í ár eru 100 ár síðani kvinnur í Føroyum fingu valrætt, nýta vit altjóða kvinnudagin høvi til at hyggja at støðuni hjá kvinnum í Føroyum. Fáa tær loyvi til at virka fult í ymsu kvinnuleiklutunum í dagsins samfelagi? Her varpa vit serliga ljós á støðuna hjá útlendskum kvinnum í Føroyum.

- In commemoration of the centennial of women’s right to vote in the Faroe Islands, we have chosen the International Women’s Day to look at the current situation for women in the Faroes. Are they able to participate actively in all the different roles women may take on today? We focus specifically on the situation for non-native women here. It will be possible to get a summary in English throughout the evening

 

Fyribils skrá:

- Preliminary programme:

 Kl. 19.30

Vælkomugóðbitar og mentanarleiðarin í Fuglafjarðar Kommunu, Rønn Eliasen, bjóðar vælkomin.

- Refreshments and welcome by Rønn Eliasen, Secretary of Cultural Affairs for Fuglafjørður municipality

Kl. 19.40

Eyð Matras sjónleikari – at møta tí ókenda

- Actor Eyð Matras: Meeting the unknown

Kl. 19.50

Runa Preeti Høgnesen, Ph.d. granskari innan tvørtjóðað hjúnarbond og kyn – framløga um viðurkenning

- Runa Preeti Høgnesen, Ph.D. in intercultural marriages and gender, a presentation on recognition

Kl. 20.20

Fióltónar við Moniku Stauss Joensen og Lív Hansen

- Monika Stauss Joensen og Lív Hansen, violin music

 

Kl. 20.25

Prime Højgaard úr Runavík/Filipsoyggjunum hugleiðir

- Musings by Prime Højgaard from Runavík, originally from the Philippines

 

 Kl. 20.35

Siri Tórgarð: Hvat kunnu tú og eg gera? Um inklusión í gerandisdegnum

Siri Tórgarð: What can we do as individuals / everyday inclusion

 

 Kl. 20.45

Orðið er frítt

- Open debate

 

Kl. 20.55

Fióltónar við Moniku Stauss og Lív Hansen

- Monika Stauss Joensen og Lív Hansen, violin music

 Kl. 21.00

Sambinding - eitt nýtt integratiónsátak í Runavík og Havn har tilflytarar og “innfødd” í Føroyum hittast. Sambinding er skipað í samstarvi millum Reyða Kross, stigtakarnar aftanfyri ”Hvussu kunnu vit hjálpa?” og Bókasavnið við Løkin og Býarbókasavnið í Havn. Umboð fyri Reyða Kross kemur at greiða frá, hvat Sambinding er.

- Intertwining - a new integration campaign in Runavík and Tórshavn for both newcomers and natives of the Faroes to get together. Intertwining is a collaborative effort between the libraries in Runavík and Tórshavn, Faroese Red Cross and “Hvussu kunnu vit hjálpa”. A representative from Faroese Red Cross will talk about the intertwining events

 Kl. 21.15

Marjun Lómaklett prestur hugleiður

- Musings by pastor Marjun Lómaklett

 Kl. 21.30

Kaffidussur, kaka og prát uppi á Ribarslofti. Øll eru vælkomin at verða verandi

- Refreshments and chats upstairs at Ribarhús. Everybody is welcome to stay on

 Ókeypis atgongd fyri bæði menn og kvinnur

- The event is free and open to men and women

Myndaframsýning - ”Grind í karry – mentanarligt ríkidømi”

Í sambandi við tiltakið verður myndaframsýningin ”Grind í karry – mentanarligt ríkidømi” at síggja í Gallerí Ribarhúsi. Ein áhugaverd framsýning um ymiskar tjóðskapir í Føroyum. Annie Heinesen og Pernille Heinesen skipaðu fyri framsýningini sum var víst fram á Mentanarnáttini 2015 í Havn. Amy & Edna hava tikið myndirnar. Framsýningin ”Grind í karry – mentanarligt ríkidømi” letur upp sunnudagin 6. mars kl. 15, tá Pernille og Annie greiða frá hugskotinum við myndaframsýningini. Kaffidussur verður at fáa. Framsýningin er annars eisini opin mánadag - mikudag, samtíðis sum Piddasahandil er opin, tvs frá kl. 15 - 17.30 og endar sostatt 9. mars, so henda forkunnuga framsýning er bert frammi í stutta tíð.

 

Whale Meat Curry - photo exhibition

Also at Gallery Ribarhus: The photo exhibition 'Grind í karry' (or ‘Whale Meat Curry’) is an exploration of the cultural diversity of the Faroe Islands. Annie Heinesen and Pernille Heinesen organized the exhibition which was first exhibited at the Torshavn Culture Night 2015 with Amy & Edna as photographers. It is finally open to the public again, this time at Gallery Ribarhus in Fuglafjordur. The exhibition will open Sunday 6 March at 3pm, where Pernille and Annie explain the idea behind the exhibition. The exhibition is also open from Monday 7 March until Wednesday 9 March from 3pm - 7.30pm, and of course at the International Women’s Day event in Gallery Ribarhus

 -----------------   .

Í Sirkus hevur Damudomi verið alla síðstu viku og í kvøld verður samrøða 07. marsDD16 Samrøðustova: “Kvinnur, Skomm & Málbrúk”. Minnist tú Monicu Lewinsky? Hvussu hennara privatlív gjørdist alheimstíðindi? Hevur tú kanska tosað um hana, eina líknandi støðu ella upplivað, at onnur hava tosað um teg?

Sum partur av Damudomi í Sirkus verður samrøðustova um ‘Kvinnur, skomm og málbrúk’ mánakvøldið 7. mars kl 20.
Dømini uppá, hvussu kvinnur (og aðrir samfelagsbólkar) verða útskammaðar og tagdar vekk, eru endaleys. Við samrøðustovuni verður ljós varpað á hesar trupulleikar, og hvørjar loysnir møguliga eru. Kvøldið bjóðar uppá framløgur við tveimum kvinnum, sum í lesnaði sínum hava arbeitt við krossøkinum millum kyn og mál, meðan áskoðararnir verða bjóðaðir at luttaka við teirra egnu hugsanum og royndum. Grundarlagið er einfalt: at óansæð hugburð, er tað umráðandi at tosa við hvønn annan um tingini.

-------------

Kvinnudagur á Sandoynni
Kross í kalendaran, Sandoyar kvinnur! Áttanda mars verður kvinnukvøld í Samljóð! Á skránni er millum annað ein ljósmóðir, sum fortelur um tað, kroppurin er førur fyri undir eini føðing, ein maður, sum fortelur um søguna hjá føroyskari binding, munnbitar við altjóða dámi, og so hava nakrar frískar kvinnur játtað at vera make-over-modellir! Sjálvandi er eisini skemt og sangur á skránni.
Atgongumerki á 100 kr verða at fáa í Á-handlinum í Skopun og á Effo á Sandi frá fríggjadegnum 4. mars. Avmarkað atgongd!

-------------

Týskvøldið klokkan 20, sum skipar Kvinnubólkurin í Vágum fyri 8. mars-haldi í bygdarskúlanum í Miðvági. Á skránni verður fyrilestur um kvinnur undir krígnum, har hugt verður at leiklutinum hjá kvinnum undir 2. heimsbardaga, bæði í Føroyum og í útheiminum. Á skránni verður felagssangur, prát og ein góður drekkamunnur. Eisini kemur sjálvur countrykongurin, Hallur Joensen & Co, at syngja. - Lagt er upp til eitt gott og hugnaligt kvøld. Tiltakið er ókeypis, og øll eru hjartaliga vælkomin, siga tey í Kvinnubólkinum í Vágum.

Hiðani av Listaportalinum ynski eg okkum øllum ein góðan og meiningsfullan kvinnudag. 

 

Carl Jóhan Jensen tilnevndur Bókmentavirðisløn Norðurlandaráðsins

Innstillingarnar til Bókmentavirðisløn Norðurlandaráðsins eru almannakunngjørdar, og tað er skaldsøgan hjá Carl Jóhan Jensen, Eg síggi teg betur í myrkri. Forspæl til ein gleðileik, ið er føroyska uppskotið til virðislønina. Skaldsøgan snýr seg um íslendska skaldið og ævintýraran Benedikt Einarsson, sum tá bókin byrjar, er umborð á ferðaskipinum M/S Lyra á veg úr Bergen til Føroya. Hann situr í einum sólstóli á afturdekkinum, tá hann verður fyribeindur, og er sostatt í ferð við at doyggja, meðan hann sær tilveru sína fyri sær sum í dreymi. Lesarin fær innlit í tankarnar hjá doyggjandi skaldinum og frættir um ógvusligar upplivingar, hann hevur verið fyri í einum lívi, sum er merkt av rembingunum í Europa millum nítjandu og tjúgundu øld.

Á sama hátt sum í siðmenningarskaldsøgum verður dentur lagdur á ættarslag og uppruna, og fyrsti partur av skaldsøguni er ein lýsing av foreldrunum hjá Einari Benediktson og teirra samlívi. Bókin er eitt heilskapað listaverk, har kynstriga hendingagongdin og málið verða samantvinnað í eini óloysandi heild. Málsligi búnin er fjølbroyttur og poetiskur. Málsliga er skaldsøgan merkt av, at høvundin er yrkjari, og heitið á skaldsøguni stavar eisini frá eini yrking hjá Emily Dickinson.

Skaldsøgan Eg síggi teg betur í myrkri. Forspæl til ein gleðileik kom út á Sprotanum í 2014. Anna Mattsson hevur í sambandi við tilnevningina týtt bókina til svenskt.                       Hini londini hava nominerað:

 

Danmark

"Legacy" af Klaus Høeck

Digtsamling, Gyldendal, 2015

"Ming" af Bjørn Rasmussen

Digtsamling, Gyldendal, 2015

Det samiske sprogområde

"savkkuhan sávrri sániid" (Utrættelige ord) af Sara Margrethe Oskal

Digtsamling, Iđut AS, 2012

Finland

"Graniittimies" af Sirpa Kähkönen

Roman, Otava, 2014

"Maskrosgudens barn" af Sabine Forsblom

Roman, Schildts & Söderströms, 2015

Færøerne

"Eg síggi teg betur í myrkri – Forspæl til ein gleðileik" (Jag ser dig bedre i mørket - Indledning til et glædesspil) af Carl Jóhan Jensen

Roman, Sprotin, 2014

Grønland

"Zombiet Nunaat " (Zombieland) af Sørine Steenholdt

Novellesamling, Milik, 2015

Island

"Ástin ein taugahrúga: enginn dans við Ufsaklett" (Kærligheden – et nervevrag. Ingen dans ved Fiskeklippen) af Elísabet Kristín Jökulsdóttir

Digtsamling, Viti menn, 2014

"Þrír sneru aftur" (Tre mand vendte tilbage) af Guðbergur Bergsson

Roman, JPV, 2014

Norge

"De urolige" af Linn Ullmann

Roman, Forlaget Oktober, 2015

"Historie om et ekteskap" af Geir Gulliksen

Roman, Aschehoug, 2015

Sverige

"Sånger och formler" af Katarina Frostenson

Digtsamling, Wahlström & Widstrand, 2015

"I varje ögonblick är vi fortfarande vid liv" af Tom Malmquist

Roman, Natur och Kultur, 2015

Åland

"Mirakelvattnet" af Carina Karlsson

Roman, Schildts & Söderströms, 2015

Vinnarin fær 350.000 kr 1. november í DR Koncerthúsinum í Keypmannahavn 

 

 

Jákup Lützen hevur fingið styrk frá Léonie Sonning grunninum

Føroyski bratsjleikarin, Jákup Lützen hevur fingið styrk frá tí hámetta Léonie Sonning grunninum. Í gjár kunngjørdi sonningmusic.org móttakararnar av tí árliga Léonie Sonnings Musikstipendiat og millum teir tíggju móttakararnar er Jákup Lützen. Léonie Sonnings Musikstipendiat verða latin norðurlendskum tónleikaúrmlælingum á hvørjum ári. Stipendiatini kunnu ikki søkjast, Musikfonden avger hvør fær. Jákup Lützen er í solistaflokkinum á Kongaliga Danska Musikkonservatioriinum hjá Lars Anders Tomter. Hann turneraði við Gustav Mahler Jugendorchester í 2013 og árið eftir vann hann sær orkesturpláss í Copenhagen Phil. Tónaskaldið Sunleif Rasmussen fekk sama styrk í 1992,  hann er í løtuni í ferð við at skriva eina bratsjsonatu til Jákup Lützen.

http://www.sonningmusic.org/

Væl eydnað fernisering hjá Hans Paula Olsen

Fernisering var fríggjadagin í Norðurbryggjuni í Keypmannahavn, tá framsýningin hjá Hans Paula Olsen "Stående billeder" læt upp. Gestirnir vóru umleið 150 í tali og teir høvdu høvi til at hoyra eina lítla konsert við Lenu Andersen, ið júst hevur givið út nýggja tónleikaútgávu. Stjórin á Norðurbryggjuni, Karin Elsbudóttir helt røðu og Lisbeth Bonde, listaummælari og høvundur helt upplatingarrøðu, har hon greiddi frá um listamannin Hans Paula Olsen. Umframt list og tónleik var eisini høvi at uppliva føroyskt design hjá Barbari í Gongini, Guðrun & Guðrun, Turið Nolsøe Mohr og Fossaa. Framsýningin hjá Hans Paula Olsen verður at síggja á Norðurbryggjuni inntil 5.juni. Rundvísingar verða 3.apríl og 1.mai klokkan 15. Í kvøld (29.feb) verður filmurin hjá Katrini Ottarsdóttir um Hans Paula Olsen: Eingin kann gera tað perfekta sýndur klokkan 20, leikstjórin og listamaðurin vera bæði til staðar. 



Sissal Kampmann við nýggjum savni

Tað er Ludvík á Brekku, sum hevur gjørt permuna til nýggja savnið eftir ávísingum frá yrkjaranum. 

Tað er Ludvík á Brekku, sum hevur gjørt permuna til nýggja savnið eftir ávísingum frá yrkjaranum. 

Hesin skurvuti, grái mánadagurin fer helst at vísa seg at vera nakað væl meira spennandi enn hann sær út til, tí hetta er dagurin, tá nýggja yrkingarsavnið Sunnudagsland hjá Sissal Kampmann kemur út og verður fagnað í Mimir á Varðagøtu 2 í Havn. Sissal Kampmann er áhugaverdur yrkjari, ið debuteraði í 2011. Talan er um fimta yrkingarsavnið hjá Sissal Kampmann, hon fekk í 2012 debutantheiðursløn Klaus Rifbjergs fyri fyrsta savnið Ravnar á ljóðleysum flogi – Yrkingar úr uppgongdini. Tey fyrstu søvnini gav forlagið Eksil út, men seinasta savnið Hyasinttíð gav Mentunargrunnur Studentafelagsins út og sama er galdandi fyri Sunnudagsland.

Sunnudagslandstiltak í Mimir, mánakvøldið 29.02.16 kl. 20.00. 

Skráin fyri kvøldið:
20.10: Vælkomin: Jon Hestoy
20.15: Upplestur: Vagnur Streymoy
20.25: Tónleikur: Lea Kampmann
20.40: Upplestur: Daniella Andreassen
20.50: Upplestur: Marita Dalsgaard
21:00: Tónleikur: Jákup á Lakjuni
21.15: Upplestur: Vónbjørt Vang
21.20: Upplestur: Lea Kampmann
21.30: Tónleikur: Flóvin Viderø

Tiltakið er ókeypis. Barrin, ið eisini selur kaffi, hevur opið til kl. 23.45.

Øssur Johannesen og ráa líðingin

Í fjør hevði Øssur Johannesen listaframsýning á Museum Ovartaci Ovartaci er eitt kombinerað listasavn og psykiatriskt søguligt savn, sum liggur í Risskov Psykiatriske Hospital í Århus. Erik Meistrup ummældi framsýningina í Kunstavisen í eini grein við yvirskriftini Den rå lidelse. Ovartacisavnið er uppkallað eftir listamanninum Louis Marcussen, vanliga nevndur Ovartaci, sum var innlagdur á sinnissjúkrahúsinum í 56 inntil deyða sín í 1985. Í ummælinum av framsýningini hjá Øssur Johannesen stendur m.a, at framsýningin er full av sterkum kenslum. - Her er ikki pláss til nuansur í allari líðingini, skrivar ummælarin m.a. Framsýningin endaði 29.november í fjør. Øssur Johannesen hevur áður havt framsýningar í Føroyahúsinum í Keypmannahavn og í Norðurlandahúsinum, og hevur tikið lut á fleiri felagsframsýningum. Herfyri gav Tutl út hansara nýggjasta yrkingarsavn, sum eg ummælti í Mentanarcaféini í Kringvarpinum og her á Listaportalinum:

http://www.listaportal.com/tidindi/2015/8/30/komin-er-heystsins-hin-dapra-t?rq=%20%C3%98ssur

Hans Pauli Olsen STANDANDI MYNDIR


27. februar - 5. juni 2016
Norðurbryggjan

Standmyndir, skitsur og persónslýsingar hjá Hans Paula Olsen


Í dag eru ikki mong listafólk, ið kenna og duga tað siðbundna formsmálið hjá standmyndum, eins væl og Hans Pauli Olsen (f. 1957). Menniskjakroppurin verður endurgivin so beinreikin og veruligur, og hann verður gjørdur av leiri so nágreiniliga og við stórari trygd heilt frá byrjan. Hendurnar, ið eru hansara einastu amboð, arbeiða sjálvstøðugt vid leirinum, sum hevur sína egnu styrki og egna vilja til at lata seg forma.
Standmyndirnar eru ráar og grovar, og við teimum týðiligu fingramerkjunum fáa tær eina livandi útsjónd.

Hóast hann hevur fingið íblástur frá listasøguni, so tekur Hans Pauli Olsen frástøðu frá ta reinu natúralismuni. Hans Pauli hevur eyga fyri teimum nýbrotum, sum eru hend innan listina ta seinastu øldina. Hann leggur fleiri týðingar inn í síni verk sum optiskar villeiðingar við skuggunum og spegilsmyndum, ella hann letir tyngdarkraftina úti av spælinum og letur standmyndina venda á høvdinum ella vatnrætta á gólvinum. Á hendan hátt ger hann okkara vanligu áskoðan óstøðuga, lýsir tilveruna sum gátufulla og sáar iva um tann veruleika, sum vit í gerandisdegnum taka fyri givið. Hann hevur eisini gjørt fleiri bringumyndir, m.a. av kongafamiljuni og kendum føroyskum listafólkum. Á framsýningini á Norðurbryggjuni verður høvi til at síggja bringumyndir, skitsur og størri verk úr ymsum tilfari.

Talgilt myndatilfar við góðari góðsku kann sendast eftir áheitan til undirritaða.

Upplatingardagur Fríggjadag tann 26. februar kl. 16-18.
Rithøvundur, listaummælarin og miðlakvinnan, Lisbeth Bonde, ber fram røðu.


Zacharias í Listasavninum

Tað er av sonnum gleðiligt og í tøkum tíma at síggja eina afturlítandi framsýning hjá Zachariasi Heinesen í Listasavni Føroya. Tess størri spell er tað, at henda framsýning ikki er so einastandandi góð, sum hon eigur at vera. Hetta hevur einki við verkini sjálvi at gera sum so, tað kemst m.a. av eini heldur tilvildarligari uppheinging.

Alt ov long tíð er farin síðani síðstu serframsýningina hjá Zachariasi Heinesen í Listasavni Føroya. Tað var sambært kataloginum til hesa nýggju framsýningina í 1993. Hetta er at undrast um, um vit hugsa  um støðu hansara í føroyskari list, og hansara høga listarliga støði er nógva ferðirnar staðfest bæði innan- og uttanlands. Gott er í øllum førum at síggja eina stóra framsýning við verkum hjá Zachariasi Heinesen í okkara listaskála sama ár, sum listamaðurin verður 80 ár (19.mai). Eingin hevur sum Zacharias Heinesen tulkað og lýst føroyska landslagið aftur og aftur og gjørt tað um til litrík og ljósfyllt listaverk.

Veðrið var gott í vetragrønu plantasjuni, hendan dagin, tá eg vitjaði listaframsýningina “Zacharias Heinesen Føroyskur mosaikkur”, og bæði sól og máni skinu sannførandi á bláa himmalhválvinum, og sjálvt um eg framman fyri lítla Listasavninum hugsaði, at tað er langt frá Byzans niðan á Varða, kundi eg innkomin staðfesta, at Listaskálin í grundini er fullur av ljósi frá teimum framúrskarandi, litríku myndunum hjá Zachariasi.

Tað er bygdin við havið, sum framum alt er myndevnið hjá Zachariasi Heinesen og hetta ávirkar myndabygnaðin, sum er settur saman av stórum grábláum flatum, ið mynda hav og himmal og meira smábýttum mynstrum við fleirlittum puntum og strokum, ið mynda hús og bø. Umráðandi tykist mótsetningurin millum stórt og smátt, millum ta stórbæru náttúruna og tey evarska smáu húsini. Inspiratiónskeldurnar eru fleiri, summar franskar, brá av impressionismu og kubismu eru heilt vist uppi í leikinum, men listamaðurin hevur, sum Inger Smærup Sørensen gjørdi vart við í katalogtekstinum til framsýningina ZH06 í Listahøllini, verið við at skapað ta føroysku myndina. Zacharias Heinesen hevur skapað sín egna stíl, sum í mong ár hevur verið eftirhermdur, vit kunnu siga, at hansara kendu kompositiónir við fýra- og trýkantaðum fjøllum og húsum í bjørtum litum hava myndað skúla innan føroysku myndlistina.

zh4.jpg

Ein relieffmynd, sum minnir ikki sørt um verkini hjá Hanna Bjartalíð.

Hóast Zacharias Heinesen eins og impressionistarnir fæst við at skráseta náttúruna undir skiftandi ljósviðurskiftum, er greiður munur millum tær naturalistisku og objektivt hugsaðu myndirnar hjá impressionistunum og so flatumálaríið hjá føroyska listamanninum, ið m.a. er íblást av klassiskum modernistum sum Matisse og Picasso. Sjálvt um talan er um figurativar náttúrulýsingar við ítøkiligum heitum frá støðum í Føroyum, eru myndirnar nokk so abstraktar. Landslagsmyndevnið tykist einamest nýtt sum eitt høvi til at mála litir á eina flatu eftir einari ávísari skipan. Ofta eru grundlitirnir umboðaðir; gulir og reyðir litblettir festa í bláar og grønligar flatur, sum eru uppbygdar í fleiri litløgum.

Ljósið hevur enn sum áður ein heilt serligan leiklut í myndunum hjá Zachariasi Heinesen. Og sjálvt um myndirnar eru gjørdar við íblástri frá ljósárinum í náttúrini, haldi eg, at júst ljósið er eitt gott dømi uppá hvussu abstraktar hesar myndirnar eru. Í staðin fyri at avmynda náttúrligt ljós, kann mann siga, at myndirnar framleiða eitt egið ljós, sum liggur aftan fyri og skínur út í gjøgnum tey mongu løgini av máling.

Far niðan í Listasavnið og hygg at einari mynd í senn soleiðis, at myndirnar við síðuna av ikki órógva, tá mást tú nokk so nær, tí tær 45 myndirnar á framsýningini eru ov nógvar til gamla salin í Listaskálanum. Uppheingingin er kronologisk og tematisk í støðum, men hon er ikki serliga harmonisk. Eg haldi heldur ikki, at myndaúrvalið er optimalt, onkur høvuðsverk mangla og sum heild eru ov nógv eldri verk við. Á sama hátt sum Ingálvur av Reyni er Zacharias Heinesen eisini ein listamaður, ið mennir seg sum árini ganga. Verkini í trýssunum og hálvfjersunum eru við onkrum undantaki ikki líka listarliga áhugaverd og sterk sum nýggju verkini, ið kundu verið hægri raðfest. Tveir tekstir eru sum vant í kataloginum, ein hjá listasavnsstjóranum, Nils Ohrt, sum setir listina hjá Zachariasi Heinesen í listasøguligt høpi og ein hjá Bárði Jákupsson við meira persónligum perspektivi. Eitt brot manglar í føroyska tekstinum, tað er óheppið, men í donsku versiónini er hetta manglandi brotið við. Litmyndir tykjast ofta torførar at fáast við, tað er ringt at raka røttu litirnar, eg haldi, at myndirnar í kataloginum eru ríkiliga turkisar.

Í filminum “Litirnir dansa”, sum Ivan Hentze Niclasen gjørdi um listamannin í 2011, er jazzurin og listarliga frælsið í miðdeplinum. Zacharias Heinesen tosar við eldhuga um hvussu fríur Nicolas de Staël er í sínum málihátti og heldur, at hann sjálvur kundi verið fríari. Her er tað kanska serliga bundnið mótvegis myndevninum, sum hann hugsar um. Myndirnar hjá Zachariasi Heinesen sleppa sjáldan motivinum heilt, men allíkavæl haldi eg, at tær hava sítt egna frælsi, sum ikki er ólíkt støðuni, tá ein royndur jazztónleikari improviserar frítt yvir eitt tema. Listarligt frælsið kemur av førleika og kunnleika, sum Zacharias Heinesen er fullur av. Summar myndir eru meira abstraktar enn aðrar. Eitt myndevni Útsýnið úr glugga listamansins uppi á Varða er í fleiri førum ógvuliga abstrakt tulkað, t.d. í einari mynd frá 2015, sum eg ikki havi sæð áður, sum hongur í aftasta rúminum í norðara enda har sum Steinprent var. Her sæst hon avmyndað omanfyri hetta tekstbrotið. Ein fantastisk, undurvøkur abstrakt mynd, har býarlandslagið er strangliga skipað í trý vatnrøtt bond, ið eru myndað av eini gyltari samanseting av ljósa- og okkergulum, myrka- og ljósabláum, hvítum, turkisum og violettum litbrigdum.

Framsýningin “Zacharias Heinesen Føroyskur mosaikkur” er at síggja í listasavninum inntil 10.apríl.

 

Til lukku Eivør og tit og vit

Jóhan Martin Christiansen: Dress. Videoinstallatión á framsýning í Steinprent, okt 2014

Boðini um, at Eivør Pálsdóttir fær 3 ára starvsløn eru heilt ómetaliga gleðilig. Uttan at ána hvørja verkætlan hon er farin í holtur við, fegnist eg um hetta, sum eg síggi sum umráðandi signal frá Mentanargrunninum um, at poppur og rútmuskur tónleikur eisini kann vera list. Hetta er ein staðfesting, ið bæði fevnir hennara status sum ein tann týdningarmesta listakvinnan í okkara tíð, og ein staðfesting, sum gongur í móti smáliga rákinum, at móttakarar av føroyska listastuðlinum skulu vera stavnsbundin í Føroyum. Eivør Pálsdóttir hevur bústað í Danmark, men ferðast javnan kring heimin og alla staðir har hon kemur fram er hon okkum ein listarligur ambassadørur av teimum allar fínastu. Tónleikurin fær nógvan stuðul í ár, tí Atli Kárason Petersen hevur fingið eitt hálvt ár. Hann er tónleikari og tónaskald, sum hevur gjørt fleiri smærri verk, men hann hevur eisini skrivað tónleik til Symfoniorkestrið, okkurt av tí hoyrdu vit á Nýggjárskonsertini. Jóhan Martin Christiansen hevur fingið eitt hálvt ára starvsløn, hetta er somuleiðis uppiborið, hann hevur sýnt í verki, at hann er ein dugnaligur listamaður, sum arbeiðir seriøst og originalt. Hann arbeiðir í løtuni við framsýning, sum verður í Listasavninum í heyst. Debutbókin hjá Arnbirni Ólavsson Dalsgarð var frálík og nú hevur hann fingið eitt hálvt ár av arbeiðsnáðum, tað er eisini gott. Anker Mortensen og Tóroddur Poulsen fáa hvør sínar 3 mánaðar av arbeiðsfriði, fyrrnevndi hevur framsýning í Listasavninum í heyst. Men her eru nógv góð fólk, sum hava fingið arbeiðisnáðir at savna seg um okkurt listarligt, ið verður okkum øllum til gagns. Hjartaliga til lukku, tit øll og vit við.

Eivør Pálsdóttir36 mánaðir

Atli Kárason Petersen 12 mánaðir

Jóhan Martin Christiansen 6 mánaðir

Arnbjørn Ólavsson Dalsgarð 6 mánaðir

Heri Eysturlíð 3 mánaðir

Andreas Tykjær Restorff3 mánaðir

Jón Sonni Jensen 3 mánaðir

Anker Mortensen 3 mánaðir

Tóroddur Poulsen 3 mánaðir

Dávur Djurhuus                3 mánaðir

Andrias Høgenni 3 mánaðir

Anna Katrin Ø. Egilstrøð                3 mánaðir

Lív í Baianstovu 3 mánaðir

Jón Thorsteinsson 3 mánaðir

Páll Nolsøe 3 mánaðir

Jensina Olsen 3 mánaðir

Ranvør Isholm 3 mánaðir

Dávid Isfeld 3 mánaðir

Eyð Matras 3 mánaðir

Mattias Kapnas 2 mánaðir

Beinta Løwe Jacobsen 2                mánaðir

Paulina M. K. Eliasen 2 mánaðir

Edvard Nyholm Debess 2 mánaðir

Knút Olsen 2 mánaðir

Edvard Sofus Olsen 2 mánaðir

Gunvør Balle 2 mánaðir

Árni Baldvinsson 1 mánað

Súsanna Tórgarð 1 mánað

Jóhanna Maria (Ria) Tórgarð 1 mánað

Kristina Sørensen Ougaard 1 mánað

Linda Mortansdóttir 1 mánað

Johnny Thomsen 1 mánað

Malan Háberg    1 mánað

 

Listahurráróp og mentanarpolitiskt hjartasuff!

Tey munu vera nógv, ið hava verið inni á gólvinum í Steinprent seinastu tíðina fyri at uppliva ta fínu framsýningina hjá Hanna Bjartalíð, og nógvu reyðu prikkarnir avdúka, at mong teirra hava valt, at eitt av verkunum skal hanga í teirra heimum, og hesi kunnu gleða seg, tí nú nærkast endin á framsýningini. Kurpalið er bert opin hesa vikuna aftrat, hon letur aftur 20.februar.

Eg viðmæli øllum at síggja framsýningina. Í hesum landi við øllum tess meinagóða kreativiteti og líka so meinagóða mentanarpolitikki, sum enn ikki á nakran hátt livir upp til gyltu lyftini, ið samgonguflokkarnir góvu okkum veljarum, eru góðar listaupplivingar ein sannur uggi í vónbrotinum um, at eingin reellur munur t.d. enn er á viðgerðini av listastuðlinum til leik og lærd, og at ongar veruligar visjónir tykjast vera fyri yrkislist her á landi. Landsstýriskvinnan í mentamálum, Rigmor Dam siteraði í Degi og Viku í kvøld tann keðiliga politikaran, sum tíverri var hon sjálv, tá hon segði, at hon einki kundi lova Musikkskúlanum. Eitt argument fyri, at hon einki kundi lova tí fíggjarliga sperda Musikkskúlanum við teimum longu bíðilistunum var Listaskúlin, sum hon eftir øllum at døma verður plágað við fleiri ferð um vikuna, og tað passar ivaleyst, men er eisini ein gomul og keðilig politikarasnildi, at spæla tvey listaøki út móti hvørjum øðrum, so kunnu vit klandrast um hvat er mest neyðugt ella kunnu vit gera sum Obama og NIKE løgdu upp til á sinni: Just do it! Tá mann hevur stovnað skúlan kann tað almenna traðka til. Ókey, men eg haldi ikki, at eg hoyrdi tað nógva um tílíkar treytir undir valstríðnum. Frá limum í samgonguflokkunum ljóðar, at skilið er so mikið ringt eftir stýrið hjá fyrrverandi samgongu, at als eingir pengar eru til eina øking av mentanarstuðlinum. Javel, men vælsignað takið listina í álvara, henda pr automatikk niðurraðfestingin av mentanarøkinum avspeglar altso eina niðurraðfesta virðing fyri listini. Og alt er heldur ikki pengar - tað ber eisini til at leggja ætlanir ella at leggja til rættis við umfordeiling av verandi pengum. Í gjár hevði Dagur og Vika eitt áhugavert innslag um eitt tiltak í Norðurlandahúsinum og gentur og rútmiskan tónleik og so var fanin í pappírinum og tað var ikki bara rein mannsjauvinisma og vanlig høvuðsstaðarøvund í teim mongu viðmerkingunum, nei, tað var eisini okkurt við, at mentan ikki er ordilig tíðindi. Tað er so løgið, at eg skilji tað ikki. Áðrenn valið skrivaði eg fleiri greinar um mentanarpolitikk og mentanarpolitiskar visjónir og núverandi samgonguflokkarnir ætlaðu sær ikki lítið. Eg eri vónbrotin um at vit enn ikki síggja nakað tekin um, at hesar ætlanir verða framdar í verki og tá hjálpir tað at uppliva góða list sum á Kurpali-framsýningini hjá Hanna Bjartalíð, serliga ta aftastu kassamyndina við ljósagrønu portrettmyndini, sum líkist einari gamlari ommu og/ella standmyndini av Nólsoyarpáll. Eisini vónin er ljósagrøn, samgongan hevur ikki sitið so leingi enn, enn ber til at rætta kós og uppraðfesta listina og liva upp til tær skilagóðu ætlanir, sum samgonguflokkarnir høvdu áðrenn valið: 

Javnaðarflokkurin:

·        Seta ferð á arbeiðið við Tjóðpalli.

·        Játtanin til Mentanargrunn landsins skal tvífaldast, so eitt nú yrkislistafólk kring alt landið kunnu søkja og røkja áramálsett størv við vanligum setanartreytum.

·        Søvn Landsins verða endurskoðað, og bóka- og onnur søvn verða uppraðfest kring landið.

·        Háskúlin skal hava munandi betri karmar.

·        Miðlarnir skulu hava betri kor, og Kringvarpið skal ikki kappast við privatu um lýsingar.  Satspulja til framleiðslu av miðlatilfari til børn á føroyskum.

 

Framsókn:

 ·        Framsókn vil orða og samtykkja nýggjan lista- og stuðulspolitikk og vil virka fyri, at vit endurskoða samlaðu fíggjarorkuna til mentanar og listaøkið og fyrisitingina av henni. Hetta er partur av mentanarpolitikkinum, har Framsókn virkar fyri at tryggja øllum góðar karmar, sum røkja, menna, savna, skjalfesta, varðveita og miðla okkara mál og mentan – bæði okkara mentanararv og samtíðarmentanina.

·        Vit fara at stimbra føroyska filmslist, framleiðslu av føroyskum miðlatilfari og øðrum føroyskum tilfari til bæði føroyingar og útlendingar. M.a. fara vit at royna eftir eini breiðari semju í løgtinginum um ein filmspolitikk, har vit fáa í lag filmsgrunn, filmshús og eina afturberingarskipan til útlendsk filmsframleiðslufeløg fyri at stimbra filmslistina, men ikki minst fyri at fáa gongd á eina føroyska filmsvinnu. Eisini fara vit at virka fyri betri umstøðum og rásarúmi at fáa til vega føroyskt tilfar t.d. til undirvísing.

·        Vit fara at orða og samtykkja ein politikk viðvíkjandi arkitekturi við einum formligum kravi um, at ein ávísur brotpartur av íløguni til ný- og útbygging av almennum bygningum o.ø. byggiverkætlanum skal verða brúktur til listprýðing.

·        Framsókn fer at virka fyri at skapa betri karmar og skipanir innan mentan og list. M.a. skal Tjóðpallur Føroya hava sømilig kor og karmar innan langt er umliðið. Og Føroya Symfoniorkestur skal hava eina tryggari skipan at virka undir.

·        Vit vilja byggja upp viðkomandi útbúgvingar og menna føleikar innan mentan, list og kreativar vinnur – tað er partur av einum tíðarhóskandi mentanarpolitikki.

 

Tjóðveldi:

·        Mentanar- og listaráð Føroya skal skipast til at umsita og samskipa allar stuðuls­játtanir til mentan og list og ráðgeva politiska myndugleikanum - og at styrkja játtanirnar til tær ymsu listagreinarnar.

·        At byggja Tjóðleikhús Føroya og styrkja alt savnsøkið kring landið.

·        Vit skulu styrkja mentanar- og listaútbúgvingar sum lærugreinir í fólka-, mið­náms-, eftir- og háskúlum og sum útbúgvingar á hægri skúlum.

·        Vit skulu styrkja Musikkskúlaskipanina og Føroya Symfoniorkestur..

·        Føroyskt mál skal styrkjast á øllum økjum. Føroyskur málpolitikkur skal fremjast eftir tilmælunum í álitinum “Málmørk”.

 

Spennandi íslendsk samtíðarlist í Norðurlandahúsinum

Fríggjadagin klokkan 16 letur upp ein forkunnug framsýning í Norðurlandahúsinum við verkum hjá íslendsku listakvinnuni: Hekla Dögg Jónsdóttir.

Hekla Dögg Jónsdóttir ger samvirknar samansetingar, bólkar ella flokkar lutir, sum hava eitthvørt samband og sum saman skapa dialog millum ljóðskulpturar og video. Hennara verkætlanir hava fevnt um fýrverk gjørt úr ljóðkvæmum katodaljósum, ein frystan hyl mitt um summarið, pop-up-igloir, ynskibrunnar og gandakynstur. Hon er útbúgvin frá lærda listaháskúlanum í Íslandi í 1994 og hevur harumframt lisið á Städelschule Frankfurt í Týsklandi, California Institute of the Arts í Los Angeles og Skowhegan School of Painting and Sculpture í Maine, USA. Síðan 1999 hevur hon sýnt fram síni verk um allan heim. Hon hevur samskipað óteljandi framsýningar og starvast í løtuni sum professori á lærda listaháskúlanum í Íslandi.



 

 

 

Zacharias Heinesen "Føroyskur mosaikkur"

12. februar - 10. apríl 2016

Fríggjadagin 12.februar klokkan 16 letur ein stór framsýning upp í Listasavni Føroya við verkum hjá Zacharias Heinesen. Í tíðindaskrivi frá Listasavninum stendur: Zacharias Heinesen (f. 1936) er the Grand Old Man í føroyskari myndlist, skjótt 80 ára gamal og framvegis virkin. Fyri mong eru hansara landslagsmyndir ein dragandi syntesa millum føroyska náttúru og modernaða myndlist, við teirra dámi av einum koloristiskum mosaikki.

At lýsa landslagið við bygdini sum ein prýðiligan mosaikk er tað stóra íkastið hjá Zachariasi Heinesen í føroyska list. Hann hevur gjørt tað í einum ótali myndum, síðan hann frá fyrst í 1980-unum fann seg sjálvan sum listamaður. Við sínum flykrandi virknaði stendur myndin úr Haldórsvík í skuld til ta fronsku impressionismuna, sum eisini dyrkaði tað sólfylta támið og upploysnina av tingunum. Samstundis eru litflatarnir við til at strika undir dámin av flata og relieffi í myndini, so sum Cézanne og abstraktu eftirmenn hansara í franskari list vístu tað. Eisini frælsið hjá litunum í mun til myndevnið hevur franskan uppruna. Men allan henda arvin hevur Zacharias Heinesen umsitið á sín egna hátt. Í hansara føroysku ”mosaikkum” eru sansing, kraft og fjølbroytni. Framsýningin er retrospektiv og vísur eitt úrval av listini hjá Zacharias Heinesen frá síðst í fimtiárunum til í dag. Listamaðurin hevur arbeitt við nógvum miðlum ígjøgnum árini, men her eru oljumálningarnir í miðdepli, umframt brotamyndir úr viði, eins og landslagið er berandi myndevnið.

Myndin var tikin á Heystframsýningini í fjør

Myndin var tikin á Heystframsýningini í fjør


Barbara í Gongini: Sigursgongd millum ummælararnar

FOTO: Copenhagen Fashion Week

Smáir tríggir dagar eftir mótasýningina AW2016 (heyst-veturkollektiónin) hjá Barbaru í Gongini ber longu til at staðfesta, at hon er ein sonn risasuccés. Ummælararnir eru allir sum ein eldhugaðir og ovurhonds fegnir um ta framúrskarandi sýningina. Í ummæli her á Listaportalinum 4.feb varð hugleitt um serstaka huglagið, sum merkti sýningina, og sum um somu tíð signaleraði ein laidback róligan hugburð sum um: “Klæðir eru ikki tað týdningarmesta í verðini” samstundis sum álvarsemið og listarliga tyngdin segði, at HESI klæðini og hendan sýning var tað týdningarmesta yvirhøvur. Klæðini í nýggju kollektiónini annahvørt kolasvørt ella kritahvít, hattarnir eru løgnir og markantir, úttrykkið er androygynt við eyðkendum kloddum og lepum, oversize pløggum og lynlásum, vøkrum skulpturellum umhvarvi og assymetri. Bygnaðurin er dramatiskur og listarliga hugsaður, tað sama er galdandi fyri musikkin. Jú, vit kenna tað aftur, tað listarliga originala,náhugaverda universið hjá Barbaru í Gongini, og tað er dapurt og stórsligið, men eg haldi allíkavæl, at hennara nýggja sýning AW2016, sum varð framførd í vikuni á ráðhúsinum í Keypmannahavn, ber boð um ein nýggjan lættleika við pláss til bæði álvara og skemt og intellektuella dýpd við denti á dekonstruktivan oplinleika, bókstavir og orð. Her eru flottir kjólar og frakkar við hópin av flottum detaljum, stílurin tykist næstan stillisligur, eyðmjúkur og í støðum eisini meira praktiskur enn áður, eg komi í tankar um mín egna BIG kjóla, sum er so mjúkur, lekkur og bleytur, at eg havi sovið í honum meira enn eina ferð. Eyðkent fyri ta listarliga rúmligu Barbaru í Gongini er, at hon í síni framførslu hevur inkorpererað eina listarliga framførslu, hesa ferð er tað modernaður dansur, ein pardansur, sum í støðum er átøkur einum dance macabre ella einum eksistentiellum bardaga, sum tveir kongaligir ballettdansarar, Astrid Grarup Elbog og Marcin Kupinski framføra og sum riggar einastandandi væl í heildini. 

FOTO: Copenhagen Fashion Week

Style Wylde Magazine helt kollektiónina vera eitt undurfagurt dømi um júst tað, ið ger mótavikuna í Keypmannahavn áhugaverda: “Dark and brooding with a serious post apocalypse meets urban sportswear vibe, the Barbara I Gongini Fall 2016 collection was a stunning example of the creativity that makes Copenhagen Fashion Week such a joy to witness. Starting with heavily graphic pieces that evolved into edgier looks that skirted the edge between gothic chic and wearable art, the collection showed off Gongini's vast talent for invented construction and flawless execution. Á bretsku heimasíðuni The Unconventional stendur, at vit skulu vænta tað óvæntandi, tá vit hyggja at sýningum hjá Barbaraí Gongini, sum hevur staðið fyri hæddarpunktinum á CFW líka síðan fyrstu verð merkið var við á mótavikuni: “Expect the unexpected is the general rule of thumb when attending a show by Barbara I Gongini, a constant highlight during Copenhagen Fashion Week since her debut. As Gongini evolves her avant-garde style twisting through conceptual silhouettes, the nonchalant palette of black, is broken with grey and touches of white allowing focus to be drawn on the details accentuating the designer’s tenure in the business. For the Autumn/Winter 2016 Barbara I Gongini introduced bold graphical elements, easing the onlooking crowd into her collection with her take on casual wear. Here after the theme shifts to Gongini's signature gothic elegance as the models sported draped overcoats accentuating the voluminous forms in raw textured fabrications layered with medium gauge knits and raw cut jersey and deconstructed headwear. Leather two pieces including racer jackets, biker jackets and leather pants with knee zipper detailing broke the mould and added a little more masculinity. The heavy waxed jacket was eye-catching and artful in its construction and added a high end touch to fabric more associated with function over fashion. As the show drew to an end a trio of white ensembles were sent down with an interpretive ballet performance captivating the audience with a spectacular finale to yet another successful show. Í Berlingske Tidende stendur, at Barbara í Gongini líkist burtur frá hinum mótaskaparunum: “Barbara I Gonginis show skilte sig ud i mængden. Ikke fordi, at det var mere farverigt og overdådigt end de andre - tværtimod. Temaet var »kampen for at overleve«, hvor tøjet blev fremhævet som beskyttelse og skjold mod omverdens fare. Mótaummælarin Sarah Skaarum hevur skrivað um Barbaru í Gongini nógvar ferðir, hon skrivar í nýggjasta ummælinum, at tað ikki er lætt at skriva um Barbaru í Gongini, tí hon ikki ger sum øll onnur og so leggur hon aftrat: “Hun arbejder i sort, måske en anelse i grå. Hun dekonstruerer og sætter sammen på nye måder, hun laver lag på lag på lag og hun dyrker en æstetik, der er dyster, kønsløs og skævt. Også denne gang, hvor inspirationen til kollektionen kom fra ideen om en enlig vagtmand i en fjord, hvor lyset forsvinder. Kampen for at overleve, mørket og tøj som beskyttelse og skjold. Det betød også en leg med exo-skeletter, skeletter, der sidder på ydersiden af kroppen, svagt markeret på tøj, hvor syninger i hvid mod det sorte sad yderst eller meget udpenslet i den sidste hvide kjole, hvor en brud fra en sær drøm bar en kjole med skeletlignende snoede strukturer langs rygsøjlen, ligesom to dansere fra Den Kongelige Ballet var iført kostumer med ydre skeletter i en koreografi, hvor den mandlige danser fik den kvindelige danser stablet på benene og støttet videre...”

Kelsey Matheson skrivar í Nordic Style Magazine, at Barbara í Gongini altíð er hæddarpunktið á mótavikini: and her ability to use a heavy amount of black, grey and touches of white to allow focus on the details is something that has strengthened with the designer’s tenure in the business. For A/W16 Barbara I Gongini also showed bold text printed garments, a trend we experienced throughout Day One, as she eased the crowd into her collection with her take on printed casual wear. The theme then shifted to some more gothic elegance as the female models sported pointed shoes, big hats and draped overcoats that accentuated her ability within the realm of black. The women’s collection was sleek and sexy as draped dresses with asymmetric cuts donned models with similar uneven hair cuts in striking blonde contrasting beautifully with the clothing. The mens collection while also adding in the eye for detail on lengths, oversized jackets and stiff hats, produced some excellent leather pieces including racer jackets, biker jackets and leather pants with knee zipper detailing. One of the cleanest looks of the night was the simple thigh length coat in a light puffer style that exemplified the Barbara man with tights under leather shorts. The heavy waxed jacket was artful in its construction and added a high end street touch to fabric more associated with function over fashion. As the show drew to an end a trio of white ensembles were sent down with the first being a dystopian bridal dress followed by a highlight of the evening in an interpretive ballet performance that captured the audience and provided an excellent end to another successful showing. 

www.nordicstylemag.com/2016/02/cphfw-barbara-gongini-aw16/

http://www.b.dk/mode/besvaerlige-begavede-barbara

 

 

 

Barbara í Gongini - laidback við listarligari tyngd

Klæðini eru annahvørt kolasvørt ella kritahvít, hattarnir eru løgnir og markantir, úttrykkið er androygynt við eyðkendum kloddum, lepum, oversize pløggum og lynlásum, vøkrum skulpturellum umhvarvi og assymetri. Bygnaðurin er dramatiskur og listarliga hugsaður, tað sama er galdandi fyri musikkin. Jú, vit kenna tað aftur, tað listarliga áhugaverda universið hjá Barbaru í Gongini, og tað er dapurt og stórsligið, men eg haldi allíkavæl, at hennara nýggja sýning AW2016, sum varð framførd í vikuni á ráðhúsinum í Keypmannahavn, ber boð um ein nýggjan lættleika við pláss til bæði skemt og intellektuella dýpd við denti á dekonstruktivan oplinleika, bókstavir og orð. Her eru flottir kjólar og frakkar, men kenslan er onkursvegna eitt sindur laidback, stílurin tykist næstan stillisligur, eyðmjúkur og í støðum eisini meira praktiskur enn áður, eg komi í tankar um mín BIG kjóla, sum er so mjúkur, lekkur og bleytur, at eg havi sovið í honum meira enn eina ferð. Eyðkent fyri ta listarliga rúmligu Barbaru í Gongini er, at hon í síni framførslu hevur inkorpererað eina listarliga framførslu, hesa ferð er tað modernaður dansur, ein pardansur, sum í støðum er átøkur einum dance macabre, sum tveir kongaligir ballettdansarar, ASTRID GRARUP ELBO & MARCIN KUPINSKI framføra og sum riggar einastandandi væl í heildini.  

Tónleikarar heiðra Jógvan Telling

Jógvan Telling er ein av fremstu undangongumonnunum innan føroyskan rútmiskan tónleik, sum einstaklingur, lyklaleikari í Harkaliðnum ella í einari av nógvu verkætlum sínum, hevur Jógvan sett djúp spor eftir sær í føroyskari tónleikasøgu. Nú verður hansara ríka lívsverk hátíðarhildið. 27. februar kl. 19:30 er Norðurlandahúsið karmur um heiðurskonsert fyri ein av teimum virknastu føroysku tónleikarunum bæði í 70’unum og 80’unum. Mitt á lívsleiðini vóru evnini at fáast við ljóðføri tikin frá honum, men eftir hann liggur meira enn tey flestu tónaskøld megna í heilari lívsleið.

Jógvan hevur megnað í sínum lagasmíði at gera løg, sum eru einkul, men hava fangað áhoyraran og fest seg í minnið á lurtarum í fleiri áratíggju. Á konsertini verða løg hjá Telling tulkaði av føroyskum tónleikarum og sangarum. Tónleikurin hjá Jógvan Telling hevur verið fjølbroyttur og fevnur m.a. um nýtulkingar, skemt, kærleika, barna- og ungdómssangir, kórsang og meiri provokerandi sangir eitt nú í Harkaliðnum, ið ríkaði føroyskan tónleik við sínum beinraknu tónleikaligu satiru. Hans Olivur Joensen skipar fyri tiltakinum í Norðurlandahúsinum. 

Barbara í Gongini AW 2016

Foto: Mikkel Völcker Petersen

Foto: Mikkel Völcker Petersen

Mikukvøldið 3.februar klokkan 20 verður sonevnda AW16 framførslan hjá Barbara í Gongini á Copenhagen Fashion Week. Barbara í Gongini er kendur sniðgevari, hennara dramatisku klæði eru skulpturkend og sýningar hennara minna í støðum um listarliga performance. Javnan samstarvar hon við listafólk bæði innan film, tónleik, dans í crossoverframførslum. Hon hevur fleiri ferðir samstarvað við Jens L.Thomsen/Orka og við Eivør - tað verður spennandi at síggja hvat hon hevur funnið uppá hesa ferð.

Barbara í Gongini hevur eisini arbeitt innan leiklistina, hon hevur gjørt búnar til leikin Elektra hjá Sofokles, sum Betty Nansen Teatrið pallsetti. Fyri Barbaru í Gongini er eingin ørkymlandi munur sum so millum list og móta við tað, at bæði spretta úr somu kreativu keldu. Nú ellivu ár eftir byrjanina sum sjálvstøðugt merki, er Barbaru í Gongini í dag eitt design, ið av álvara verður mett millum tungvektararnar innan norðurlendskan avantgardemóta. Greinir um og við hennara designi síggjast alsamt oftari í altjóða tíðarritum og internetmagasinum. Tann annars heldur avantgarde-kritiska Sarah Skarum, mótaummælarin í Berlingske Tidende skrivaði í ummæli sínum av seinastu kollektiónini hjá Barbaru í Gongini, at Barbara í Gongini er fantastisk at hava í Keypmannahavn, tí hon er original: :”Barbara í Gongini er fantastisk at hava í Keypmannhavn, tí hon letur upp eina hurð inn til ein part av mótaheiminum, sum ikki líkist hinum. Tí hon hevur pláss til at vísa, at dreymir kunnu hava nógv skap. Og kanska gevur hon ungum dreingjum og gentum, sum ikki føla seg sum øll hini, eina kenslu av, at tey ikki eru einsamøl. Har finst eitt fólk av svartklæddum menniskjum, tey hoyra til. Eingin er einsamallur. Heldur ikki í myrkrinum.”