Meðan vit bíða eftir ódn og uppreisn

Leygardagurin millum Langa Fríggjadag og Páskadag er ein løgin dagur, sum liggur ímillum tveir av teimum ordiliga tungu kristnu heiligdøgunum. Hesin leygardagur reyði er sambært bíbliusøguni merktur av bíðistøðu, tá Jesus liggur í grøvini og tað yvirhøvur sær eitt sindur svart út tað heila. Ovasti málningurin er altartalvumynd í Havnar Kirkju - tað er Kristi Gravlæggelse hjá Ditlev Blunck frá umleið 1825 (smb Statens Museum for Kunst, ið eigur málningin). Vit síggja alt fyri eitt á hvíta lina kroppinum, at Jesus er deyður. Krossarnir upp móti reyða vesturskininum siga søguna um hvat Jesus er deyður av meðan kropsmálið hjá teimum livandi sigur okkum eina nemandi søgu um kærleika, sorg og samanhang. Á steinprentinum hjá Torbirni Olsen, sum hann gjørdi í Steinprenti í 2005, er Jesus somuleiðis steindeyður - tað lirrar ikki í honum. Kortini vísir radikala, diagonala kompositiónin okkum, at støðan ikki er blívandi. Her fer at henda nakað, kompositiónin og litljósini í myrkrinum vísa vón um komandi uppreisn.

Tað er páskaleygardagur. Vit bíða eftir uppreisn og kavaódn, men enn er veðrið upplagt at gera sær ein framsýningartúr. Hesar dagarnar er síðsti kjansur at síggja ella enduruppliva listaframsýningarnar í ávikavist Listasavninum og Steinprenti. Í Listasavninum endar serframsýningin um havið 5.apríl og í Steinprenti er tað framsýningin hjá Onnu Seppälä, ið verður rundað av og kann síggjast í dag, leygardagin 3.apríl, týsdagin 6.apríl og mikudagin 7.apríl.

Myndirnar hjá Onnu Seppälä eru vakrar, lívsfegnar og litríkar, samstundis sum tær eru ekspressivar, dramatiskar, symbolskar og apokalyptiskar. Trø, plantur og blómur eru týdningarmikil myndevni hjá listakvinnuni. Í myndum av trøum og fólkum lýsir hon hvussu alt hongur saman; hár og æðrar hjá menniskjanum vaksa saman við røtrunum á trøunum og á henda ítøkiliga hátt verður víst á samanhangin millum okkum og alheimin. Ofta eru menniskju og bygningar endurgivin í lítlari stødd. Ístaðin eru tað náttúran og blómurnar, sum taka yvir júst sum í romantiskum málningum í 19.øld. Anna Seppälä er væl kend listakvinna í føroyska listaumhvørvinum her hon framsýndi á fyrsta sinni fyri góðum tjúgu ár síðani.

Á framsýningini í Listasavninum eru verk eftir hesi listafólk: Tita Vinther, Sigrun Gunnarsdóttir, Jack Kampmann, Sámal Joensen-Mikines, William Heinesen, Bárður Jákupsson, Zacharias Heinesen, Rannvá Kunoy, Edward Fuglø, Frida Zachariasen, Ingálvur av Reyni, Rannvá Holm Mortensen, Elinborg Lützen, Janus Kamban, Tróndur Patursson, Jógvan Waagstein, Jóannis Kristiansen, Randi Samsonsen, Jóna Rasmussen, Heiðrik á Heygum, Ingi Joensen, Kári Svensson, Frimod Joensen, Sven Havsteen-Mikkelsen, William Gislander, Steffan Danielsen, William Smith, Fridtjof Joensen, Olivur við Neyst, Poul Horsdal, Torbjørn Olsen, Amariel Norðoy, Bent Restorff, Flora Heilmann, Guðrið Poulsen, Súsan í Jákupsstovu, Astrid Andreasen, Tóroddur Poulsen o.o. Á Listasavninum er opið leygardag frá 13-16. Í Steinprenti er opið leygardag frá 14-17.

Málningurin her undir er við á framsýningini í Listasavninum. Tað er Kjalarvørrur, sum Mikines málaði í 1929, tá hann hevði gingið á kunstakademinum í eitt ár. Karl Niclasen - Karl í Bókhandlinum keypti málningin, sum Grunnur H.N.Jacobsens eigur. Sambært Bárði Jákupsson er hann málaður umborð á Tjaldrinum á staffeli, sum Mikines setti upp afturi á bátadekkinum. Tað er áhugaverd upplýsing, tí myndin hjá 23 ára gamla listamanninum sýnist ikki serliga impressionistisk. Dentur verður heldur lagdur á eitt dreymakent og romantiskt huglag. Hesin kjalarvørrur sigur eina søgu um menniskjans spor og hvussu lítlan týdning, vit hava í stórbæru náttúruni. Kompositiónin er dynamisk við einum kjalarvørri, sum gongur á skák gjøgnum myndarúmið - um eina lítla løtu er hann horvin sum ein hvørvisjón.

Her í húsinum hongur ein onnur mynd hjá Mikines av havinum, sum eisini er málað í 1929 - sí niðastu fotomynd. Eisini her er sjónarringurin høgur. Grátt er í veðrinum og aldurnar eru at síggja til um at bróta sær veg út úr myndini. Men heldur enn at úrslita í einum gamalsligum náttúruromantiskum málningi, tykist myndin hjá Mikines í stóran mun at snúgva seg um málarí. - í báðum havmyndunum er tað sum bjóðar Mikines báðum elementum av; havinum og málarínum.