Altjóða yrkingadagur

Í dag, 21.mars er altjóða yrkingadagur. Tað feira vit á Listaportalinum við nøkrum góðum yrkingum úr tveimum nýggjum bókum frá Sprotanum hjá ávikavist Maluni Poulsen og Tóroddi Poulsen, ið tó at tey hava sama eftirnavn eru sera ymiskir yrkjarar. Hjúpuljóð er triðja útgávan hjá Maluni, meðan HEITI er bók nummar 47 frá Tóroddi. Báðar bøkurnar eru góðar á hvør sín hátt og vakrar – Hanni Bjartalíð gjørdi steinprentið á ljósareyðu permuni hjá Maluni Poulsen og Tóroddur Poulsen gjørdi vatnlitsmálningin á síni egnu gulu bók.

Í eini yrking sum hesari her undir verður hugasamband knýtt millum eina sansaliga uppliving í núinum, at sólin stavar inn, spæl í barndóminum og ein komandi deyða, sum býr í turrisligu staðfestingini um at vera úti, um mann nertur sprossarnar. - Tað verður mann jú noydd til ein penan dag. Ein einføld og vøkur yrking, sum fangar alla tilveruna í fáum reglum. Huglagið er meira uppøst, meira fysiskt í passioneraðu yrkingini um borar, ið duka í túninum, men eisini her er perspektivið eksistentielt um menniskjans leiklut í stokkuta jarðarlívinum.

 

sólin sendir geisla sín

langt inn í rúmið

vindeygað speglað

ljósir ferhyrningar á døkkum gólvi

sum tú lakkar paradis í

nertur tú sprossarnar

ert tú úti

 

borar duka

í túnum

og vit eru kílar

av kjøti og blóði

víðka sprungurnar

fylla opini

festa róttræðrir

rotna og taða

hetta glopruta lendið

 

Yrkingarnar hjá Tóroddi kunnu á sama hátt nerta tað eksistentialistiska, umframt at tær ofta snúgva seg um barndóm og skapan. Í summum førum eru yrkingarnar eitt sindur torskildar og skulu lesast nakrar ferðir og her skal mann kanska minnast til ikki at lesa ov skjótt ella effektivt, finna symboltýdningar og so liðugt, tí tað gevur lítla og onga meining. Heldur kunnu vit hugsa eina yrking sum eina surrealistiska mynd har vit góðtaka, at tingini kunnu hava fleiri týdningar í senn. Lýsingin av gamla vrakinum við ýlandi harmonikuni er sera myndríkt, tú sært yrkingina fyri tær sum eina pallmynd og kanska er tað skaldið, sum er tann gamla harmonikan, ið ikki fæst at tiga saman við øllum okkum tigandi. Yrkingin snýr seg um at yrkja, men inniheldur eisini eina greining av politisku støðuni í okkara samtíð.

 

ódnin av orðum

ger lítla nyttu

tá hon ikki

fær vrakið at tala

men afturi á hekkuni

liggur ein harmonika

og ýlir sum eitt barn

ið ikki sleppur út at spæla

 

hetta vrakið sum hevur

staðið á landi

longur enn nakar okkara

hevur verið á sjónum

 

nú seti eg hol á orðini

so yrkingin fær anda

saman við teimum sum

fáa íblástur í rottangunum

hesir gráu krónusýtarar

sum nú eru turrgeldir

putinfjepparar sum elska

at síggja ortodoxar

vodkaprestar

hálova deyðanum fyri

tí komandi kanónføðini

 

hoyr klokkurnar

sum reka okkum inn

í eina tvingaða tøgn

 

vit eru øll

partur av einum parti

vit langt síðani

hava slitið av okkum

 

Hygg eftir skrúvuni

sum liggur burtur frá vrakinum

og sær út sum hon heldur

at stjørnurnar á himni

síggja so tystar út