I kataloginum stendur eisini, at listakvinnan fekk stóran íblástur av árinum, hon dvaldist í Kuummiut í Eysturgrønlandi. Fyrsti veggurin uppi á balkongini er halgaður myndum við grønlendskum myndevnum - tær hava eitthvørt mytiskt yvir sær og myndevnisliga hevur listakvinnan eisini nýtt ævintýr sum útgangsstøði, eitt nú eru fleiri myndir við myndevni frá Prinsessuni á ertrini. Hesar eru eitt sindur øðrvísi í stíli, allar madrassurnar eru teknaðar við hvør sínum mynstri, so at myndirnar eru sera dekorativar og næstan abstraktar.
Jarbundin list
Annars eru myndirnar á framsýningini sum heild rættiliga einfaldar og savnaðar kring ein figur, ein persón, eitt fjall, ein fugl, eitt træ osfr. Hesin er settur á eina bakgrund, hon kann vera svørt, grá ella onkran annan einlittan lit og harumframt eru nakrir lutir, ið onkursvegna viðmerkja ella leggja aftrat støðulýsingini eins og eitt slag av rekvisittum í eini pallseting. Eg haldi ikki, at tað hevði verið torført at gjørt eina sannførandi scenografi um hesar frásagnarligu myndirnar høvdu verið tulkaðar dramatiskt á palli. Myndamálið er ógvuliga konsekvent í málningunum av fuglum, búrum, høsnaneti, mammum, ommum, børnum, einglum, bíblium, hurðum, lyklum og blómum. Sjálvt um fleiri av myndunum hava eitt surrealistiskt flog, ið m.a. kemst av, at summir lutir sveima ella eru ovurvaksnir ella minkaðir niður í stødd, sýnast myndevnini jarðbundin, næstan innisæl. Høsnanet og hurðar verða ikki bert fataðar sum forðingar, men sum dømi um kerligt eftirlit og tilveruliga menning. Symbolikkurin er einfaldur, góðvarin, kristiligur og yvirhøvur rættlátin, haldi eg. Fleiri myndevni eru sjálvsævilig og grundað á upplivingar hjá listakvinnuni. Í hesum heimi eru kvinnur, mammur og ommur hetjurnar. Konur og fuglamammur, sum javnt og samt taka sær av heimi og børnum. Best dámar mær myndir, ið tykjast meira inniligar enn elskuligar, t.d. 2001 Hár (2005) og málningin, sum ímyndar ein smádrong, ið varisliga heldur einum spurvi. Her eru stílur og innihald samantvinnað á meiningsfullan hátt. Mær dámar eisini uppsetingina við grámálaða vegginum á framsýningini, har ein stólur og ein sofa eru sett inn, so at rúmið minnir um verkstovuna hjá Sigrun Gunnarsdóttir við framurskarandi útsýninum oman á Eiðismøl, sum listakvinnan sambært heimildarfilminum útihýsir úr síni verkstovu við bobluplasti fyri vindeygað. Og tað er kanska tí, at listakvinnan er meira áhugað í tí, sum hjartað er fullt av heldur enn í landslagnum uttanfyri.